Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2024
Ζιλιέτ Μπινός: «Ο Άγιος Παΐσιος γεμίζει τη διαδρομή μου» – Έπαθαν «συγκοπή» οι αντιχριστιανοί με την ομολογία της μεγάλης Γαλλίδας ηθοποιού!
Οι διαφόρων ειδών «Τατσόπουλοι» σάστισαν και φάνηκαν πολύ μικροί, μπροστά στην αποθέωση που έκανε η Ζιλιέτ Μπινός στην Ορθοδοξία!
Γραφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Να που έφτασε η δύσμοιρη πατρίδα μας. Να αναγνωρίζουν τα θησαυρίσματά της οι ξένοι και να τα αναθεματίζουν οι γραικύλοι. Με τα εγχώρια όρνεα του μηδενισμού να κατατρώνε τις σάρκες της Ελλάδας και να λυσσούν εναντίον κάθε ελληνικής και ορθόδοξης αξίας, έρχονται από το πουθενά κάποια λόγια που λειτουργούν σαν βάλσαμο για κάθε Έλληνα χριστιανό που δεν έχει παραδώσει την ψυχή του στο μίσος για τις ρίζες του. Και τα φαρμακερά φίδια δαγκώνουν την ίδια τους τη γλώσσα και δηλητηριάζονται.
Τέτοια ήταν τα ακριβά λόγια της συγκινημένης Ζιλιέτ Μπινός, που βρέθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ομολόγησε τον θαυμασμό της για τους Αγίους της Ελλάδας, για τον Παΐσιο, για το Βυζάντιο και την τέχνη του, αλλά και για τα ελληνορθόδοξα μοναστήρια, ως αξίες και σταθερές που γεμίζουν τη διαδρομή της και της προσφέρουν αίσθημα εξύψωσης, όπως είπε.
«Οι ουρανοί και οι θάλασσές σας είναι έμπνευση», είπε η αγαπημένη Γαλλίδα ηθοποιός και συνέχισε: «Η ιστορία σας, η φιλοσοφία σας, οι Άγιοί σας και ιδιαίτερα ο Άγιος Παΐσιος γεμίζουν την διαδρομή μου. Είχα την πιο υπέροχη ημέρα σήμερα στην Θεσσαλονίκη. Βυζάντιο, μοναστήρια, περπάτησα στον δρόμο, ένιωσα τις πέτρες και τα δέντρα, έφαγα το υπέροχο ψωμί και ψάρι σας, ενώ θαύμαζα ταυτόχρονα τους υπέροχους βυζαντινούς θησαυρούς. Τι όμορφη πόλη. Εύχομαι τα καλύτερα για το φεστιβάλ…».
Τι να πρωτονοιώσει κανείς, ακούγοντας αυτά τα λόγια; Θαυμασμό για την καθάρια ματιά της Ζιλιέτ Μπινός ή ντροπή για εμάς; Μάλλον και τα δύο μαζί. Είναι θλιβερό πάντως πόση τυφλότητα έχει ο Έλληνας για την αμύθητη κληρονομιά του. Στον μικρόκοσμό μας όπου δεν ζει η Ζιλιέτ Μπινός, έχουμε διαφόρων ειδών «Τατσόπουλους» να κρώζουν καθημερινά με σκοπό να αφανίσουν την Ορθοδοξία και να εξαλείψουν τους Αγίους από τη συνείδηση του κόσμου.
Και έρχεται μια Γαλλίδα για να καταθέσει αυτό που βλέπει πεντακάθαρα, ότι αρχαιοελληνικό πνεύμα και Ορθοδοξία είναι μια αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια στο μεγαλείο της Ελλάδας. Πατώντας στον σπερματικό λόγο της αρχαίας Ελλάδας, οι Άγιοι ήρθαν να υπερπληρώσουν τον σκοπό της φιλοσοφίας, αφού η αναζήτηση του Θείου πήρε τη θέση της από την ενσαρκωμένη αποκάλυψη του Θεανθρώπου.
Και πόσο μάλλον έχει την αξία της αυτή η ομολογία, εφόσον προέρχεται από πολίτη μιας χώρας που άνθισε το κίνημα του Διαφωτισμού, για να καταλήξει εντέλει στον σημερινό ζόφο της εποχής μας, που αναγκάζει πολλούς σκεπτόμενους ευρωπαίους να αναζητήσουν καταφύγιο στα ανόθευτα νάματα της Ορθοδοξίας, στον κατά Θεόν ανθρωπισμό που είναι ο μόνος αληθινός ανθρωπισμός.
Αυτό ως απάντηση σε όσους αχρείους λένε τη γνωστή ανοησία ότι η Ελλάδα υφίσταται τον… «σκοταδισμό» της Ορθοδοξίας, επειδή δεν πέρασε… διαφωτισμό. Ορίστε λοιπόν, δείτε τι λέει μια ηθοποιός που έρχεται από αυτήν την παράδοση. Διψάνε οι άνθρωποι του πνεύματος να βρουν αληθινά νοήματα αφού η Δύση έχει στερέψει σαν άνυδρο ξεροτόπι. Κι εμείς οι Έλληνες, αντί να ξεδιψάσουμε στην αιώνια πηγή που αναβλύζει η αγία πίστη μας, αποζητούμε την πνευματική ξηρασία της Δύσης, που μας φαντάζει και σαν πρόοδος.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι η Ζιλιέτ Μπινός εδώ και κάμποσα χρόνια έχει μαγνητιστεί από την Ορθόδοξη πίστη, μαθαίνει για τους Αγίους της, είναι θαυμάστρια της Βυζαντινής Αγιογραφίας και μάλιστα είχε και την επιθυμία να επισκεφθεί τον τάφο του Άγιου Παΐσιου. Έχει αξία να φωτίσουμε και μια άλλη πτυχή της Μπινός από τον καιρό της πανδημίας, αφού η δημοφιλής ηθοποιός τάχθηκε εναντίον του υποχρεωτικού εμβολιασμού που επέβαλλε ο Μακρόν και στηλίτευε την πολιτική εκβιασμού σε εργαζόμενους, όπως για παράδειγμα στους υγειονομικούς.
Με λίγα λόγια μιλάμε για μια γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα, που αντιπροσωπεύει την υγιή πλευρά της Γαλλίας, και όχι εκείνο το ψηλαφητό σκοτάδι που είδαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Ακούγοντας ξανά και ξανά τα συγκινητικά λόγια της ηθοποιού, δεν μπορείς παρά να μπεις σε στενάχωρους παραλληλισμούς και να κουνήσεις με απογοήτευση το κεφάλι.
Από τη μία έχουμε μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της Γαλλίας να εξυψώνει τους Αγίους μας, και από την άλλη έχουμε τον υπουργό Παιδείας, Κυριάκο Πιερρακάκη να βγάζει «ρητορική μίσους» τα λόγια των αγίων. Από τη μία έχουμε τη Μπινός να αποθεώνει τον Βυζαντινό πολιτισμό και από την άλλη έχουμε στην Ελλάδα μια προσπάθεια να εξαφανιστεί το Βυζάντιο από κάθε υπόληψη, από κάθε προβολή και από κάθε προώθηση. Ο πιο εμβληματικός ναός του Βυζαντίου, η Αγιά Σοφιά μαγαρίζεται από τους Τούρκους που την έκαναν Τζαμί, και η «ελληνέζικη» κυβέρνηση δεν άλλαξε ούτε… πλευρό στον ύπνο της. Ακόμα, η Μπινός γοητεύτηκε από την πνευματική ακτινοβολία του Άγιου Παΐσιου και εδώ έχουμε γεμίσει μαϊντανούς που κάνουν καριέρα είτε με το να βλασφημούν τον Άγιο – είτε με το να εκμεταλλεύονται εμπορικά το όνομα του.
Πάντως, τη σαστιμάρα των αντιχριστιανών στο άκουσμα των λόγων της Ζιλιέτ Μπινός, θαρρείς και μπορούσες να τη νιώσεις στην ατμόσφαιρα. Πολλοί είναι εκείνοι που ανέβασαν… πίεση με αυτήν την ομολογία. Γκρεμίστηκε για άλλη μια φορά ο ψεύτικος κόσμος που με τόση επιμέλεια χτίζουν. Ειδικά η αναφορά στον Παΐσιο, κουκουλώθηκε από τα μεγάλα MME. Παγωμάρα και αμηχανία επικράτησε, αλλά έλα ντε που δεν μπορούσαν και να το θάψουν εντελώς, αφού επρόκειτο για τη διεθνή προβολή μιας ταινίας με κορυφαίους ηθοποιούς (η «Επιστροφή» του Ουμπέρτο Παζολίνι που εμπνέεται από την Οδύσσεια, με πρωταγωνιστές τον Ρέιφ Φάινς και τη Ζιλιέτ Μπινός).
Δεν πειράζει. Περαστικά τους. Όσο και να πολεμούν την Ορθοδοξία, θα εμφανίζονται κάποιοι «ξένοι» για να υμνούν το μεγαλείο της, χωρίς να έχουν κανένα συμφέρον για να το κάνουν.
Οραματίζομαι ένα ελληνόπουλο με καλή προαίρεση, που αν και μεγαλώνει σε μια προδομένη πατρίδα που του κρύβουν το φως της Ορθοδοξίας, έρχεται πάντα η ώρα που ακούει κάποια ομολογία σαν της Ζιλιέτ Μπινός. Και να πώς μπορεί να μπει ο ευλογημένος σπόρος στον λογισμό. Και έτσι να γεννηθούν τα γόνιμα ερωτήματα: «ποιος είναι ο Παΐσιος; Γιατί τον αποστρέφονται παθολογικά οι υλόφρονες; Γιατί τον εκτιμά τόσο μια ηθοποιός παγκοσμίου φήμης; Τι έχουν να μου πουν οι Άγιοι για το αδιέξοδο που βιώνω; Τι έδωσε στην ανθρωπότητα το Βυζάντιο; Ποια είναι η πνευματική και ιστορική κληρονομιά μου; Γιατί δεν μου μαθαίνουν σχεδόν τίποτα για όλα αυτά;».
Αυτή είναι η μεγάλη δύναμη της ομολογίας και γι’ αυτό την τρέμουν και λυσσομανούν εναντίον της. Φυτεύει σπόρους που μπορεί να γίνουν ολάνθιστα δέντρα.
Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2024
Λευτεριὰ στὸν αὐνΑνιζόμενο λαό!!!
Στὶς 4 Νοεμβρίου ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἅγιο ( τὸν μαρμαρωμένο) Βασιλέα Ἰωάννη Βατάτζη καὶ τὸν πονεμένο ἅγιο τοῦ Πόντου, Γεώργιο Καρσλίδη, ἑορτάζει καὶ ὁ ἅγ.Πορφύριος ὁ Μίμος, ὁ προστάτης τοῦ Θεάτρου.¨Η καλὴ ἀλοίωσις ποὺ συμβαίνει ὅταν ὁ ἠθοποιὸς δίδεται στὰ δεδομένα τοῦ ρόλου του, καλλιεργεῖ τὴν ψυχὴ καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ ἠθοποιοῦ ἀλλὰ καὶ ὅσων τὸν παρακολουθοῦν, τῶν θεατῶν δηλαδή.Αὐτὴ ἡ καλὴ ἀλοίωσις ἔκανε τὸν Πορφύριο τὸν μίμο τοῦ Βυζαντίου, ἀπὸ χλευαστὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Πίστεως, ἅγιο, καὶ τοῦ θεάτρου προστάτη !!Τὸ θέατρο τὰ τελευταῖα χρόνια νοσεῖ, καθὼς βρίσκεται μακρυὰ ἀπὸ τὸν προορισμό του ποὺ εἶναι τὸ «παιδεύειν ἀνθρώπους καὶ βελτίους ἀπεργάζεσθε». Ἀπό, Διδασκαλεῖον δηλαδή.Ἔχει ἰσοπεδωθεῖ ἀπὸ ἰδεολογικοδικαιωματισμοὺς καὶ μοντερνοπροοδευτισμοὺς καὶ καριεροθηρίες καὶ οἱ ἠθοποιοί, ἀπὸ πρωτοπόροι, κατάντησαν δουλάκια τῶν δούλων τῶν ὑπερδούλων τοῦ διαβόλου. Οἱ σοβαροὶ θεατρόφιλοι, σταμάτησαν νὰ βλέπουν θέατρο πρὸ ἐτῶν , ὅπως πολλοὶ μοῦ ὁμολόγησαν καὶ οἱ τωρινοὶ θεατὲς παρακολουθοῦν σὰν ἀπολιθωμένοι ὅ,τι καὶ ἄν δοῦν.Σὲ κάποιο θέατρο, Ἰταλὸς σκηνοθέτης σκηνοθέτησε Ἕλληνες ἠθοποιοὺς σὲ ἔργο ἀμερικάνικο.Καλῶς.Ἠ παράστασις τελειώνει μὲ τὸν ἕναν ἠθοποιὸ νὰ φιλᾶ στὸ στόμα καὶ τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναῖκα ἠθοποιό, χωρὶς νὰ ὑπάρχει αὐτὸ στὸ ἔργο. Καὶ οἱ θεατές, ἀποσβολωμένοι !!! κανεὶς δὲν κατἀλαβε τὶ εἶδε; δὲν θύμωσε κανείς;; δὲν ἐνοχλήθηκε;; τὸ θεώρησε φυσιολογικό;; ( οἱ ἠθοποιοὶ παρεμπιπτόντως, δὲν εἶναι ἐκδιδόμενοι ὥστε νὰ φιλιῶνται μὲ κάθε εὐκαιρία καὶ τὸ θέατρον, δὲν εἶναι πορνεῖον ! τοὺς γονεῖς, τὰ παιδιά τους, δὲν τοὺς ντρέπονται;;) τὸ θεώρησε πὼς πρέπει νὰ τὸ δεχτεῖ σὰν φαινόμενο τῆς ἐποχῆς, σὰν μόδα, σὰν κάτι ποὺ πρέπει νὰ τὸ δεχτεῖ ἀδιαμαρτύρητα ;; Καὶ τὸ χειροκρότησαν κι ὅλας !! Οὔτε μὲ τὴν σιωπηρή τους ἀποχώρηση κἄν δὲν ἐτόλμησαν νὰ δείξουν κάποια δυσαρέσκεια, οἱ θεατές !! Ὅλα καλά !!
Ἀγαπῶ πολὺ τὸ θέατρο, ἀγαπῶ τὴν τέχνη μου, μὰ αὐτό, δὲν εἶναι θέατρο !!! Εἶναι ὄργανο ἐξυπηρετήσεως τοῦ συστήματος!!! Φίλοι ἠθοποιί. λυπᾶμαι. Σᾶς λυπᾶμαι !! ΛΥΠΑΜΑΙ !! Γίνατε ὑποτακτικοὶ τοῦ συστήματος .Οὔτε πατρίδα, οὔτε γλῶσσα, οὔτε Χριστός, οὔτε θεατρικὴ τέχνη , οὔτε ἀλήθεια, οὔτε ἀνθρώπινο πάσχον ὄν βρίσκονται μέσα στὰ ἐνδιαφέροντά σας !! Πάγωσε ἡ ζεστὴ παιδική σας ψυχὴ καὶ γίνατε ἀπὸ ἄνθρωποι, χιονάνθρωποι !! Κρίμα !!Ὅσο γιὰ τοὺς θεατές, ξυπνῆστε !! πληρώνεται είσητήριο, ἐπιτέλους, ὁ πελάτης ἔχει πάντα δίκαιο !! ξυπνῆστε, ἀντιδρᾶστε, τὸ θέατρο εἶναι τέχνη ζωντανὴ καὶ ἀπὸ τὴν φύση της λαϊκή, μὴν τὴν καταντᾶτε ὑπνωτήριο καὶ νεκροτομεῖο !!Υ.Γ. Σὲ ἕνα τοῖχο ἔγραφε πρὶν χρόνια ( τώρα οἱ τοίχοι ἔχουν μουτζούρες μὲ σκοτεινὰ κρυφομηνύματα )«ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΝΑΝΙΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ» καὶ πάντα γελοῦσα ὅταν τὸ ἔβλεπα ! Μᾶς ταιριάζει, γάντι !Υ.Γ. Η ΖΙΛΙΕΤ ΜΠΙΝΟΣ, ἡ Ὀρθόδοξη; μᾶς ἔκανε μήπως νὰ ντραποῦμε λιγάκι;;ἤ μπᾶ;;«Ὀ οὐρανός, ἡ θάλασσά σας, εἶναι ἔμπνευση γιὰ μένα», εἶπε, κάνοντας ἀναφορά στὸν Σοφοκλή καὶ τὸν Ὄμηρο καὶ τὸν Ἅγιο Παΐσιο. «Μοῦ δείχνουν τὸν δρόμο καὶ μὲ γεμίζουν μὲ αἴσθημα ἀνύψωσης»
Ταχτσόγλου Καλλιόπη, ἠθοποιὸς
''Χαίρε ξείνε παρ άμμι φιλήσεαι''
Το ξενοδοχείο και εστιατόριο "Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ" στις Μυκήνες το 1955, με την καταπληκτική επιγραφή στο υπέρθυρο: "Χαίρε ξείνε παρ άμμι φιλήσεαι."" Χαίρε ξένε σ΄ εμάς θα βρεις φιλοξενία, από την Οδύσσεια, Ραψωδία Α' του Ομήρου΄.
Τρείς απολύτως αληθινές, ευθείες πορείες πρός τόν ουρανό..
- Τό πρώτο είναι νά μήν αμαρτάνεις ποτέ. Χάσαμε αυτό τό μονοπάτι, δέν υπάρχει πιά..
- Τό δεύτερο είναι νά μήν καταδικάσουμε κανέναν, τότε ο Κύριος δέν θά μάς καταδικάσει. Έχουμε χάσει καί αυτόν τόν δρόμο..
- Απομένει μόνο ένα πράγμα • νά είμαστε ελεήμονες, τότε ο Κύριος θά είναι ελεήμων μαζί μας. Αυτό είναι τό μόνο πού μάς μένει..
Πρέπει νά είμαστε πράοι, γενναιόδωροι, ευγενικοί, στοργικοί, ελεήμονες. Αυτός είναι ο δρόμος πού μας άφησε.
Ας μήν τόν χάσουμε κι' αυτόν..
+ Γέρων Ακάκιος Άγιον Όρος(Σκήτη Δανιηλαίων - Κατουνάκια)
Γρίβας: Το Ιράν θα πέσει μόνο με μαζικό πυρηνικό πλήγμα
Ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Στρατιωτικών Τεχνολογιών στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Κώστας Γρίβας μιλά στον δημοσιογράφο Χρήστο Μαζάνη για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, τις αμερικανικές εκλογές, τον πόλεμο Ρωσίας και Ουκρανίας και τα ελληνοτουρκικά
Πήρε να χειμωνιάζει.
Πλήθυναν οι άδειες καρέκλες γύρω μου.
Έχω πιάσει γωνιά και πίνω καφέδες, φουμέρνοντας αντίκρυ στο πέλαγος.
Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη,
αν δεν την έχω κιόλας περάσει.
Ανάμεσα σε μια παλιά ξύλινη πόρτα ξεβαμμένη απ’ τον ήλιο κι ένα κλωναράκι γιασεμιού τρεμάμενο, που έτσι και συμβεί να μου λείψουν μια μέρα
η ανθρωπότητα όλη θα μου φαίνεται άχρηστη.
Σχεδόν σοβαρολογώ...
~ Οδυσσέας Ελύτης ~
Ένα πολύ απλό Γέροντάκι, ό π. Γεώργιος
Πρίν από μερικές δεκαετίες ζούσε στά Κατουνάκια τού Αγίου Όρους ένα πολύ απλό Γέροντάκι, ό π. Γεώργιος.
Έμενε μόνος του ηλικιωμένος καί εγκαταλελειμμένος.
Κάποτε αποφάσισε νά τόν επισκεφθή γνωστός του μοναχός. Όταν πλησίασε στήν γειτονική καλύβη, ρώτησε γιά τόν Γέροντα, αλλά δέν τόν είχαν ιδεί.
Έφθασε λοιπόν στήν καλύβη μέ αγωνία καί, όταν είδε ησυχία μεγάλη έξω καί μέσα, ανησύχησε περισσότερο.
Άρχισε νά φωνάζει δυνατά καί νά χτυπάει τήν πόρτα, αλλά τίποτε.
Τελικά πίεσε τήν πόρτα καί τήν άνοιξε καί μπήκε μέσα.
Βλέπει τό Γέροντα ξαπλωμένο στό κρεβάτι καί τού λέει:
Ευλογείτε, Γέροντα, Ήλθα νά σέ ιδώ...
καί εκείνος απήντησε πολύ στενοχωρημένος:
Ευλογημένε μου, καλύτερα νά μήν ερχόσουν, γιατί μόλις μπήκες, έδιωξες τόν Άγιο Άγγελο πού μέ φρόντιζε.
Γι’ αυτό δέν άνοιγα.
Άλλη φορά νά μήν έλθης, γιατί μού διώχνεις τόν άγιο Άγγελο!
Έφυγε ό αδελφός γιά τό Κελλί του, καί έμεινε ό Γέροντας ξαπλωμένος στά σανίδια τού κρεβατιού, τελείως εγκαταλελειμμένος από τούς ανθρώπους,
Όμως είχε αφήσει τόν εαυτό του στά χέρια τού Θεού,
καί ό Θεός τόν αξίωσε νά υπηρετείται από Αγγέλους.
Κώστας Κακογιάννης
Μόλις κυκλοφόρησε η συνέντευξη μου με την Μαρίνα Βρόντη και τον Χρήστο Γρηγοριάδη στον ΑΝΤ1 live. Εγώ δεν το παρακολούθησα ακόμα διότι πρέπει να συνθέσω την μουσική για μια ταινία που παραδίδω αύριο. Οπόταν αν έχει καμιά γκάφα λαλείτε μου. Φιλούθκια και όνειρα γλυκά
Aφιερωμένο αυτό το βλέμμα από τον Ελληνικό Λαό στον Πρόεδρο της Γερμανίας, ο οποίος αυτές τις μέρες κάνει ανέξοδες βόλτες και πλούσια τραπεζώματα στην Πατρίδα μας, κερασμένα από τους απογόνους των θυμάτων τους.
Αρχαία Σπαρτιάτισσα, Μανιάτισσα, Σουλιώτισσα που αψηφά τον Θάνατο με Λεβεντιά.
Μόνη της μπροστά σε τόσους άνδρες.
Βλέμμα που καρφώνει σαν αλύγιστο σπαθί τον Κατακτητή.
Το όνομα της δεν το γνωρίζουμε, δεν θάφτηκε με τιμές, δεν την πένθησε η Πατρίδα της, δεν ήταν Πολιτικός.
Μια Άγνωστη Ηρωΐδα, μια Γυναίκα Σύμβολο της Γενναιότητας.
Οἰκουμενιστικὴ προπαγάνδα καὶ ἡ «γοητεία» τῶν οἰκουμενιστῶν.
Πρωτοπρ. Ἰωάννου Φωτοπούλου
Λέγεται ὅτι ὁ ὑπουργὸς Προπαγάνδας τοῦ Χίτλερ Γιόζεφ Γκαίμπελς βάσιζε τὴν προπαγάνδα του στὴν ἀρχή : «Λέγε, λέγε ὅ,τι θέλεις, στὸ τέλος κάτι μένει». Μόνο ἔτσι μποροῦμε νὰ ἐξηγήσουμε ὅσα εἶπε ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης στὸ video «Ὁ ἀντι-οικουμενισμὸς, δούρειος ἵππος τῆς Ἐκκλησίας». εδω
Ἐκεῖ ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς διαχριστιανικὸς καὶ διαθρησκειακός εἶναι ἀνύπαρκτος καὶ ὅτι εἶναι ἐφεύρεση τῶν ἀντιοικουμενιστῶν.
Πέραν τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὅλων τῶν ἁγίων Γερόντων καί ἄλλων ταπεινῶν λευϊτῶν, ὅπως π. Γεωργίου Καψάνη, π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, π. Σαράντη Σαράντου καὶ πολλῶν ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων (π.χ. π. Γ. Μεταλληνὸς, π. Θ. Ζήσης, K. Mουρατίδης, Μ. Φαράντος, Γ. Μαντζαρίδης), οἱ ἴδιοι οἱ οἰκουμενιστὲς μιλοῦν γιὰ Οἰκουμενισμὸ καὶ οἰκουμενιστὲς καὶ ἐννοοῦν τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς προσπάθεια ἑνοποιήσεως πίστεων καὶ θρησκειῶν. Συνεχῶς συζητοῦν καὶ προσεύχονται γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν (π.χ. Ἀλ. Παπαδερὸς : «Οἰκουμενισμὸς σημαίνει πόνος γιὰ τὶς διαιρέσεις…καὶ ἀγώνας γιὰ τὴν προαγωγὴ καὶ ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας»[1]. Ἰδοὺ καὶ τὸ μήνυμα τῆς ἑβδόμης γενικῆς συνελεύσεως τοῦ ΠΣΕ (Καμπέρα 1991): «…Δοξάζουμε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἄνθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σὲ διάφορα σημεῖα τοῦ κόσμου»[2]. Μιλοῦν γιὰ «ἐξοικουμενισμὸ τῆς θεολογίας»[3] Ἀναφέρεται καὶ λίστα «ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν» ποὺ πέθαναν μεταξύ 1961-1968»[4].
Ἐπιβεβαιώνοντας αὐτὴ τὴν ὁρολογία οἱ οἰκουμενιστὲς ἐνεργοῦν κατὰ τὸ «πιστεύω» τους.Ἔτσι π.χ. στὴ Θεσ/νίκη τὸ ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 21 Ἰανουαρίου 2023, στὰ πλαίσια της «Παγκόσμιας Ἑβδομάδας Προσευχῆς γιά τήν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν, διοργανώθηκε
«Οἰκουμενική Βραδιά Συμπροσευχῆς» μὲ τὴν συμμετοχὴ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης καὶ τὴν παρουσία Ὀρθοδόξων, Μονοφυσιτῶν, Παπικῶν, Ἀγγλικανῶν καὶ Εὐαγγελικῶν, σὲ παπικό “Ναό” τῆς Θεσσαλονίκης. Ὅπως εἶπαν οἱ διοργανωτὲς στόχος ἦταν ἡ “ἀναζήτηση γιὰ τὴν ὁρατή ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας”. Σ΄ αὐτήν “οἱ καρδιές ἀγγίζονται καὶ οἱ Χριστιανοί συγκεντρώνονται γιὰ νὰ προσευχηθοῦν γιὰ τὴν ἑνότητά τους. Ἐκκλησίες καὶ ἐνορίες σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀνταλλάσσουν ἱεροκήρυκες ἢ ὀργανώνουν εἰδικούς οἰκουμενικούς ἑορτασμούς καὶ προσευχές”..
Δὲν
εἶναι αὐτὸς ὁ διαχριστιανικὸς Οἰκουμενισμὸς ἢ μήπως τὸν ἐφηῦραν οἱ
ἀκραῖοι ὀρθόδοξοι κληρικοὶ γιὰ νὰ ἔχουν ἀκροατήριο (!), ὅπως ἰσχυρίστηκε
ὁ ἀνωτέρω κληρικὸς ;
Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ …καλύτερη, πληρέστερη ἐκδοχή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ διαθρησκειακὸς οἰκουμενισμὸς, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης διακηρύσσει ὅτι εἶναι ἀνύπαρκτος, ὅπως καὶ κίνδυνος τῆς Πανθρησκείας![5]
Εἶναι ὅμως δυνατὸν νὰ μή γνωρίζει τὶς διαθρησκειακὲς …ἐμποροπανηγύρεις, στὶς ὁποῖες σύρονται κυριολεκτικὰ οἱ ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν θρησκειῶν; Ἐκεῖ συναγελάζονται, ἀνάβουν κεριὰ καὶ καντήλια καὶ συμπροσεύχονται δῆθεν γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου μέσα σὲ θεατρικὰ δρώμενα καὶ χορευτικὰ μὲ τελετουργικὸ χαρακτῆρα. Ἀρκεῖ κανεὶς νὰ δεῖ τὰ video τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων στὴν Ἀσσίζη τὸ 1986, ὅπου παρευρέθηκαν 160 ἀρχηγοὶ θρησκειῶν, ἀνάμεσά τους καὶ ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι, καθὼς καὶ τὸ 2011, γιὰ νὰ πειστεῖ ὅτι βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ μεγάλη ἀποστασία ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὸν σχεδιασμὸ τῶν συναντήσεων-θεατρικῶν παραστάσεων-ἄγνωστο ποιὸς τὶς ὀργανώνει-νιώθει κανεὶς ὅτι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ταλαίπωροι, Πάπας, πατριάρχες καὶ ὅλος ὁ ἐσμὸς τῶν ἀρχηγῶν τῶν θρησκειῶν, σχεδὸν ἀναγκάζονται νὰ διακηρύττουν ὅτι πιστεύουν στὸν ἴδιο Θεὸ, ὅτι ἔχουν ἀγάπη καὶ ὅτι ποθοῦν τὴν εἰρήνη.
Στὴν γνωστὴ δήλωση τῆς Β΄Βατικανῆς Συνόδου nostraaetate, τὴν ὁποῖα περιφέρουν καμαρωτὰ ὅλοι οἱ Οἰκουμενιστὲς, διακηρύσσεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀτενίζει μὲ ἐκτίμηση τοὺς μουσουλμάνους ποὺ λατρεύουν τὸν μόνο ζωντανὸ καὶ ἀληθινὸ Θεό… ὅτι στὸν Ἰνδουϊσμὸ οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸ ἄγχος…ὅτι στὶς διάφορες μορφὲς βουδδισμοῦ διδάσκεται ἕνας δρόμος γιὰ νὰ φθάσουν στὸν ὑπέρτατο φωτισμό. Οἱ διδασκαλίες αὐτὲς ὄχι σπάνια ἀντανακλοῦν μία ἀκτίνα ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια ἐκείνη πού φωτίζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους(!)
Ἀλλὰ μήπως σὲ ὅλες τίς θρησκεῖες λατρεύουν τὸν ἴδιο Θεό; Εἶναι ὁ Ἀλλὰχ ὁ ἀληθινὸς Τριαδικὸς Θεός; Οἱ Ἰνδουϊστὲς λατρεύουν περὶ τὶς 160.000 θεότητες. Οἱ Βουδδιστὲς δὲν πιστεύουν καθόλου στὸν Θεό. Καὶ οἱ Ἑβραῖοι μετὰ τὴν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν στροφὴ τους στὴν Καμπαλὰ, γνωστικιστικὴ αἵρεση μὲ στοιχεῖα μαγείας, ἔμειναν ἔρημοι τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ («Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος»(Ματθ.23, 38). Βέβαια ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι πλασμένοι κατ΄εἰκόνα Θεοῦ καὶ διψοῦν γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ, ὅμως πέφτουν ἀπὸ πλάνη σὲ πλάνη. Καὶ ἀντὶ μὲ ἀληθινὴ συμπάθεια νὰ τοὺς φανερώσουμε τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία ἐπαινοῦμε τὶς «θρησκευτικὲς ἐμπνεύσεις» τους καὶ δεχόμαστε τὸν «φωτισμὸ» τους.
Τό καυτὸ ἐρώτημα πρὸς τοὺς «χριστιανοὺς» οἰκουμενιστὲς εἶναι : Ἀφοῦ θέλετε νὰ προσεύχεσθε μαζὶ μὲ τὴν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν θρησκειῶν γιὰ τὴν εἰρήνη, γιατὶ ἀναμιγνύετε στὶς ὁμιλίες σας τὰ δόγματά τους καὶ προσπαθεῖτε νὰ βρεῖτε ὁμοιότητες μὲ τὀ Εὐαγγέλιο;
Ἄλλο ἕνα παράδειγμα γιὰ νά γίνουν κατανοητοὶ οἱ τελικοὶ σκοποὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Σέ σχέση μὲ τὸν Ἰουδαϊσμὸ διαβάζουμε στὴν «Ἱστορία τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως» ὅτι ὑπάρχει στὴν χριστιανοσύνη ἀναγκαιότητα ἀμοιβαίας εὶς βάθος γνωριμίας. Βέβαια οὕτως οὐδόλως ἀπαλείφεται τὸ οὐσιαστικὸ χάσμα τῶν δύο ἐξ ἀποκαλύψεως θρησκειῶν. Πλὴν ὅμως τὸ ἐγχείρημα αὐτὸ ἐπιτρέπει εἰς τοὺς ἀκούσαντας τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου ἐν Σινᾶ [στοὺς Ἑβραίους] καὶ τοὺς ἀτενίσαντας τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν Θαβὼρ [στοὺς Χριστιανοὺς] νὰ βαδίσουν ἐν ὁμονοίᾳ τὰς παραλλήλους αὐτῶν ὁδοὺς, τὰς ἀγούσας πρὸς τὴν ὀγδόην ἡμέραν. Ἄρα, ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἀποστασίας καὶ τοῦ μίσους πρὸς τὸν Χριστό ἀφ΄ἑνὸς, καὶ ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἀφ’ἑτέρου, ἐκ τῶν δύο παραλλήλων ὁδῶν, φθάνουμε στὴν Βασιλεία! Πιὸ… ὡραῖα μᾶς τὸ εἶπε ὁ Ἀρχιεπ. Άμερικῆς Ἐλπιδοφόρος πρὶν τρία χρόνια : ὅταν ἀνυψώνετε μία θρησκεία πάνω ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες, εἶναι σὰν νὰ ἀποφασίζετε ὅτι ὑπάρχει μόνο ἕνα μονοπάτι ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ. Ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα, ἁπλὰ δὲν βλέπετε μυριάδες μονοπάτια ποὺ ὁδηγοῦν στὸ ἴδιο μέρος, γιατὶ περιβάλλεστε ἀπὸ βουνὰ προκαταλήψεων ποὺ σᾶς κρύβουν τὴ θέα.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ βαθύτερη ἐνασχόληση μὲ τὶς δῆθεν ὁμοιότητες μεταξὺ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῶν θρησκειῶν.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας ἀναφερόμενος στὸν χριστιανο-ισλαμικὸ Διάλογο εἶπε : Τὴν ὥρα ποὺ κάθε πλευρὰ [δηλ. ἡ χριστιανικὴ καὶ ἡ μουσουλμανική] βυθίζει τὸ στοχασμό της στὶς βαθύτερες θρησκευτικὲς πεποιθήσεις καὶ ἐμπειρίες της γιὰ νὰ ἐξηγήσει πῶς ἀντιμετωπίζει τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο κρίσιμο θέμα, δὲν συντελεῖται ἁπλῶς ἀλληλοενημέρωση ἀλλὰ πνευματικὴ -δικές μας οἱ ὑπογραμμίσεις - ἐπικοινωνία καὶ ἐπαφή». Καὶ παρακάτω : Τὸ γεγονὸς τῆς κοινῆς ζωῆς καὶ ἀναζητήσεως μὲ ἐκπροσώπους διαφόρων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων διευρύνει συγχρόνως τὸ πεδίο τοῦ διμεροῦς διαλόγου, φωτίζοντας τὸ κοινὸ ἔδαφος τῆς μονοθεϊστικῆς , προφητικῆς θρησκευτικῆς ἐμπειρίας. Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο : Ἕνας διάλογος μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες προϋποθέτει κατανόηση καὶ ἀναγνώριση τῶν ἐμπνεύσεων ποὺ ἐνυπάρχουν στὶς ἄλλες θρησκευτικὲς ἐμπειρίες.
Προσέξτε καὶ τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Ἐπιλόγου τοῦ βιβλίου τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀναστασίου «Ἰσλάμ»: Παρὰ τὶς βαθειὲς θεολογικὲς διαφορὲς καὶ τὶς δραματικὲς συγκρούσεις τοῦ παρελθόντος, στεκόμαστε ἐν πολλοῖς σὲ κοινὸ πολιτισμικὸ καὶ θρησκευτικὸ ἔδαφος· καὶ ἡ οὐσιαστικότερη ἀλληλοκατανόηση τοῦ πνευματικοῦ πλούτου τῶν δύο κόσμων ἀποτελεῖ ἀμοιβαῖο χρέος – μεστὸ προσδοκίας(ἡ ὑπογράμμιση τοῦ συγγραφέως).
Στὰ πιὸ ἀπίθανα μέρη τοῦ κόσμου ἔχουν γίνει πάμπολλες διαθρησκειακὲς συναντήσεις. Ἀκόμη καὶ στὴ γειτονιά μας, στὰ Τρίκαλα, εἶχε προγραμματιστεῖ ἕνα ...ἀνύπαρκτο (!) «Διαθρησκευτικὸ Συνέδριο» ἀπὸ 1-3 Νοεμβρίου. Σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα θὰ μιλοῦσαν Ακαδημαϊκοί, Ραβίνοι, Μουσουλμάνοι Ιεροδιδάσκαλοι, Έλληνες υπουργοί και εκπρόσωποι της Γερμανικής Κυβέρνησης. Θὰ ἀκολουθοῦσε καὶ προσκύνημα ὅλων τῶν θρησκευτικῶν ἐκπροσώπων στὰ Μετέωρα !
Ἀναρωτιέται κανεὶς γιατὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς διάλεξαν γιὰ τὴ φιέστα τους τὰ Τρίκαλα. Ἀπὸ ἐκεῖ βέβαια εἶναι ὁ ὑπουργὸς Παπαστεργίου ποὺ κάλυψε μὲ τὀ κῦρος του τὴν ἐκδήλωση. Ὅμως οἱ διοργανωτὲς γνώριζαν ὅτι στὰ Τρίκαλα καὶ γενικώτερα στὴν Περιφέρεια ὁ ὀρθόδοξος λαὸς εἶναι ἀμύητος στὰ τερτίπια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Χρειάζεται «ἱεραποστολὴ» κι’ ἔτσι ἁπλώνεται τὸ κακὸ. Ὅμως -Δόξα τῷ Θεῷ- οἱ σφοδρὲς ἀντιδράσεις κλήρου καὶ λαοῦ, ἡ μὴ συμμετοχὴ τῶν σεβασμιωτάτων ἀρχιερέων Τρίκκης Χρυσοστόμου καὶ Θεοκλήτου Σταγῶν καὶ Μετεώρων ἀκύρωσαν τὸ «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» ποὺ στόχευε νά σταθεῖ ἐπηρμένο «ἐν τόπῳ ἁγίῳ», στὰ ἅγια Μετέωρα. Ἦταν, θείᾳ Χάριτι, μιὰ ἐπιτυχία τῶν ὀρθοδόξων. Ἀλλὰ δὲν χρειάζεται ἐπανάπαυση καὶ χαλάρωση.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι μία παγκόσμια γάγγραινα. Μὲ τὰ ὄργανά του, τὸ ΠΣΕ καὶ τὰ ποικιλόμορφα παραρτήματά του ἁπλώνεται καὶ μολύνει μὲ τὴν ἀντίχριστη ἀποστασία του ὅλη τὴν Οἰκουμένη. Ἔχει στὴ διάθεσή του ὅλη τὴν κοσμικὴ δύναμη καὶ ἄφθονο χρῆμα. Ἐλέγχει κυβερνήσεις καὶ συνόδους, καθηγητὲς, κληρικοὺς καὶ δημοσιογράφους καὶ βαδίζει μὲ δαιμονικὴ σύνεση. Δὲν βιάζεται. Δοκιμάζει τὰ βήματά του καὶ προχωρεῖ. Ποιὸς περίμενε πρὶν 30 χρόνια νὰ… ἀλωνίζει ὁ Πάπας στὴν Ἑλλάδα; Σιγὰ-σιγὰ τὸ πέτυχε καὶ ὅλοι τὸ …χωνέψαμε!
Παρακολουθῆστε τὶ ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη. Ἡ ἀπόπειρα διοργανώσεως διαθρησκειακῆς συναντήσεως στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 2003 στήν Ἱ. Μονὴ Βλατάδων ἀκυρώθηκε μὲ τὴν κραταιὰ ἀπαγόρευση τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Β΄(Χρυσοφάκη). Αἰωνία του ἡ μνήμη! Στὶς 21-1-2012 οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐπανέρχονται στὴν Θεσσαλονίκη μὲ «Οἰκουμενικὴ βραδιὰ συμπροσευχῆς», ὅπου ἐκπρόσωποι τῶν Παπικῶν, Ἀγγλικανῶν, προτεσταντῶν, Ἀρμενίων συμπροσεύχονται. Ὁ μητροπολίτης Ἄνθιμος ἀρνεῖται νὰ στείλει ἐκπροσώπους δηλώνοντας : «Δὲν εἶναι μέσα στὴν τάξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας νὰ συμμετέχει σὲ..συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους καὶ πολὺ περισσότερο μὲ ἐκπροσώπους ἄλλων θρησκειῶν». Μετὰ ἀπὸ σταδιακὰ βήματα στὶς 21 Ἰανουαρίου 2023 στὴν Οἰκ. βραδιά συμπροσευχῆς συμμετεῖχε ὀρθόδοξος ἱερεὺς, καθηγητὲς καὶ πολλοὶ ὀρθόδοξοι πιστοὶ.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς συνεχίζει τὸ ἔργο του. Ὑπάρχουν στὰ ἔργα, στὶς διαλέξεις καὶ στὰ γραφόμενα τῶν οἰκουμενιστῶν ἄπειρα τέτοια σημεῖα ποὺ δείχνουν ὅτι ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ εἰρωνικὰ ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης, στοχεύει στὴν Πανθρησκεία. Στοχεύει, ἀλλὰ ἴσως νὰ μὴν κατορθώσει ὁ Οἰκουμενισμὸς νὰ ἐπιβάλει ἕνα Θεὸ γιὰ ὅλους. Οὔτε βέβαια τὸν παραλογισμὸ τὸν ὁποῖο …εὐαγγελίζεται ὁ Π. Βασιλειάδης δηλ. τὸ νὰ δεχθοῦν οἱ πιστοὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία ἔξω ἀπὸ τὸ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας! Ὅμως σὲ μέγιστο βαθμὸ θὰ ἐπιτύχει τὴν ἄμβλυνση τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας, τὴν πνευματικὴ χαύνωση, τὴ σύγχυση στὶς ψυχὲς, ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀλήθεια τῆς Πίστεως καὶ στὸ νόημα τῆς ζωῆς. Καὶ ὅταν ὁ Χριστὸς ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν μὲ τὴν συγκατάθεσή του ἀποστεῖ ἡ Χάρις ἀπὸ τὴν καρδιὰ του, εἶναι εὐάλωτος στὸ νὰ ἀποδεχθεῖ ἄλλα μηνύματα. Εἶναι ἕτοιμος νὰ δεχθεῖ ἄλλον «Χριστό». Λέει ὁ Κύριός μας : «Ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου καὶ οὐ λαμβάνετέ με · ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (Ἰω. 5,43). Γιὰ τὸν «Ἄλλο» μᾶς ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἁγίων Πατέρων.
Ἐπειδὴ κάποιοι κατηγοροῦν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ὅσους ζοῦν μέσα στὴν Χάρη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιὰ φονταμενταλισμὸ γιὰ περιχαράκωση καὶ κλείσιμο στὸν ἑαυτό της, εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἕνα ἄθλιο κακέκτυπο τῆς Οἰκουμενικότητος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει δική της ὁρολογία πληρέστερη γιὰ νὰ δηλώσει τὴν Οἰκουμενικότητά της. Εἶναι τὸ 9ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως : «Πιστεύω εἰς Μίαν…Καθολικὴν Ἐκκλησίαν». Αὐτὸ μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἡ Μία Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι Καθολικὴ, ἔχουσα τὴν πληρότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς Χάριτος. Καὶ ἐπίσης Καθολικὴ δηλ. Οἰκουμενικὴ καθὼς ἁπλώνεται σὲ ὅλο τὸν κόσμο χωρὶς περιορισμοὺς, ἀλλὰ μὲ ἕναν Ὅρο καὶ κάποια θεόσδοτα ὅρια. Ὅρος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός καὶ ὅρια ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία. Ἡ Ὀρθοδοξία ὑπακούει στὴν προσταγὴ τοῦ Χριστοῦ : «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. 28, 19-20). Ἔτσι α) καλοῦνται πάντες οἱ ἄνθρωποι β) καλοῦνται νὰ γίνουν μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ γ) καλοῦνται νὰ βαπτισθοῦν ὀρθοδόξως εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ δ) καλοῦνται νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ τηρήσουν τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν πιστῶν τους διαδόχων τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἀντίθετα ὁ Οἰκουμενισμὸς σημαίνει, μαζευτεῖτε ὅλοι, ὅ,τι κι ὅπως ἂν πιστεύετε νὰ κάνουμε μιὰ μεγάλη συμμάζωξη «ἀγάπης», ὅπου ὅμως δὲν θὰ εἶναι παρὼν ὁ Χριστός.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προειδοποιεῖ :
Πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται. Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσι ἐπὶ τὸ χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνων ἔμαθες καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ( Β΄Τιμ.3, 12-15).
Ἐμεῖς πιστεύουμε στὴν Καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι κατὰ τὸν Ἀπόστολο «στύλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας»(Α΄Τιμ. 3,15). Αὐτὴ κατέχει καὶ ἑρμηνεύει πλήρως καὶ αὐθεντικὰ «τὸ τῆς εὐσεβείας μέγα μυστήριον»(Α΄Τιμ.3,16). Αὐτὸ τὸ μυστήριο Αὐτὴ καὶ Μόνη, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κηρύττει καὶ διατρανώνει στὰ πέρατα καὶ διδάσκει «πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Κυρίου ἀναστρέφεσθαι», πῶς δηλαδὴ πρέπει νὰ ζοῦν οἱ πιστοὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἔτσι ζώντας «εὐσεβῶς», ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ πίστει, πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, ζώντας πνευματικά, γιὰ κάθε διωγμὸ, πειρασμὸ καὶ δυσκολία. Οἱ πονηροὶ καὶ γόητες Οἰκουμενιστὲς θὰ προκόβουν στὸ καταστροφικό τους ἔργο. Ὄντας πλανεμένοι θὰ πλανοῦν καὶ ἄλλους. Ἔμεῖς ἂς μένουμε σὲ ὅσα μάθαμε ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς ἁγίους Πατέρες μας. Γνωρίζουμε ὅτι αὐτοὶ εἶναι οἱ ἀλάθητοι καὶ ἀμετακίνητοι ὁδοδεῖκτες μας. Μελετώντας τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὴ διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων ἀποκτοῦμε τὴν ἀληθινὴ σοφία. Γνωρίζουμε ὅτι μόνο διὰ τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησία ἔχουμε τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας.
Τέλος χρειάζεται καὶ ἀντίσταση τῶν Ὀρθοδόξων στὴ μιαρὴ ἐπίθεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν ἱστορία τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ μαρτύρια τῶν ὀρθοδόξων, τὴν πάλη τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν αἱρέσεων. Σήμερα μᾶς ἔκαναν ἕνα μάθημα οἱ Τρικαλινοί. Ἡ δῆθεν εἰρηνικὴ ἀντιμετώπιση τῆς πλάνης ἢ ἡ «ταπεινὴ» σιωπὴ, ἡ δῆθεν εὐσεβής ἄρνηση νὰ διαμαρτυρόμαστε δημόσια καὶ νὰ μὴν κατεβαίνουμε στὸ πεζοδόμιο, εἶναι σὰν νὰ ρίχνουμε λουκούμια κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν, ὅταν αὐτοὶ μᾶς ρίχνουν ρουκέτες. Ἡ καρδιά μας πρέπει νὰ μένει θερμὴ ἀπὸ ἀγάπη στὸν Κύριό μας μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ, τὴν ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματος ποὺ θερμαίνει αὐτὴ τὴν Χριστοαγάπη, ἀλλὰ καὶ θερμὴ ἀπὸ ἀγωνιστικὴ διάθεση κατὰ τῆς πλάνης. Ἔχουμε χρέος ἀπέναντι στὴν πίστη μας, στὰ παιδιά μας, στὰ ἐγγόνια μας καὶ τὴν πατρίδα μας. Ἄς κάνουμε αὐτὸ ποὺ μποροῦμε καὶ ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ μᾶς στηρίξει καὶ θὰ φυλάξει τὴν ἁγία Του Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Πληροφορίες γιὰ τὰ γεγονότα τῆς Θεσαλονίκης πήραμε ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο katanixi
[1] Ἐν Οἰκουμενικὸς διάλογος στὸν 21ο αἰῶνα, τιμητικὸ αφιέρωμα στὸν ὁμ. καθ. Π. Βασιλειάδη σ.101
[2]Β. Σταυρίδου- Εὐ. Βαρελᾶ, Ἱστορία τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως σ. 557
[3]Ἐνθ. ἀν. σ.33
[4]ἐνθ. ἀν.σ.151
[5]Ὁ καθ. Π. Βασιλειάδης ἔγραψε στὸ Οἰκουμενικὸς διάλογος στὸν 21ο αἰῶνα :«Ὅλα
αὐτὰ μὲ ἀφετηρία τὴν Βίβλο σηματοδοτοῦν τὴν αναγκαιότητα μιᾶς νέας
δυναμικῆς κατανόησης τῆς Χριστολογίας…καὶ ἰδιαίτερα τῆς παγκοσμιότητας
τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας (τῆς δυνατότητας δηλαδὴ σωτηρίας καὶ ἐκτὸς τῶν κανονικῶν ὁρίων τῆς ἐκκλησίας)
τῆς διεύρυνσης τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου πέραν τῆς ἀναζήτησης τῆς
ὁρατῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας…τῆς ἀναγκαιότητας ἑνὸς εὐρυτέρου οίκουμενικοῦ διαλόγου τὼν θρησκειῶν…μιὰ θεολογικὰ τεκμηριωμένης «θεολογίας τῶν θρησκειῶν…»(ὅλες οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας).
orthros
ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΜΑΡΙΝΑ
Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω
λουίζα και βασιλικό
Μαζί μ' αυτά να σε φιλήσω
και τι να πρωτοθυμηθώ
Τη βρύση με τα περιστέρια
των Αρχαγγέλων το σπαθί
Το περιβόλι με τ' αστέρια
και το πηγάδι το βαθύ
Τις νύχτες που σε σεργιανούσα
στην άλλη ν άκρη τ' ουρανού
Και ν' ανεβαίνεις σε θωρούσα
σαν αδελφή του Αυγερινού
Μαρίνα πράσινό μου αστέρι
Μαρίνα φως του Αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού.
Μία αξέχαστη πεζοπορική εμπειρία
Η ανάβαση στο οροπέδιο της Αστράκας και το βάραθρο της Προβατίνας με τον Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Ιωαννίνων σε συνδυασμό με την εκπληκτική θέα από τους Πύργους του Παπίγκου (ή της Αστράκας) αποτέλεσε μία μοναδική εμπειρία.
Η πεζοπορία ξεκινάει από το Μικρό Πάπιγκο με κατεύθυνση το Καταφύγιο της Αστράκας. Πριν από το καταφύγιο, υπάρχει πινακίδα που δείχνει την κατεύθυνση προς το βάραθρο της Προβατίνας. Η πορεία γίνεται στη σκιά της δυτικής πλευράς της Αστράκας. Εκτός από την ανηφόρα, οι πέτρες και το χαλίκι στο μονοπάτι δυσκολεύουν την ανάβαση. Οι στάσεις για ξεκούραση καθώς και για την εκπληκτική θέα μετριάζουν την κούραση και τονώνουν το ηθικό. 
Η πεζοπορία ξεκινάει από το Μικρό Πάπιγκο με κατεύθυνση το Καταφύγιο της Αστράκας.
Πριν το καταφύγιο υπάρχει πινακίδα η οποία δείχνει την κατεύθυνση προς το βάραθρο της Προβατίνας.
Η πορεία γίνεται στη σκιά της δυτικής πλευρά της Αστράκας. Εκτός από την ανηφόρα οι πέτρες και το χαλίκι στο μονοπάτι δυσκολεύουν την ανάβαση. Οι στάσεις για ξεκούραση αλλά και για την εκπληκτική θέα μετριάζουν την κούραση και τονώνουν το ηθικό. «Το σπηλαιοβάραθρο της Προβατίνας προσεγγίζεται με μικρή παράκαμψη 20 λεπτών από το κεντρικό μονοπάτι που οδηγεί στην Αστράκα»: διαβάζουμε στην αρχή του μονοπατιού. Ελάχιστα βοηθάει όμως αυτό. Δύο πινακίδες επιπλέον θα βοηθούσαν να εντοπίσει κάποιος το βάραθρο
Το βάραθρο της Προβατίνας είναι το πιο γνωστό βάραθρο της Τύμφης, με βάθος 405μ. και βρίσκεται σε υψόμετρο 1835 μ. Δημιουργήθηκε από τη συνδυασμένη δράση νερού και πάγου και είναι ένα από τα μεγαλύτερα κατακόρυφα σπήλαια του κόσμου. Εξερευνήθηκε για πρώτη φορά από Άγγλους σπηλαιολόγους το 1965, οι οποίοι ολοκλήρωσαν τη μελέτη του το 1968. Η ανακάλυψη και η εξερεύνηση του βαράθρου της Προβατίνας στα μέσα της δεκαετίας του ’60, σηματοδότησε την έναρξη της εξερευνητικής δραστηριότητας στο οροπέδιο της Αστράκας.
Από το βάραθρο βρισκόμαστε στην άκρη των Πύργων.
Απίστευτη αίσθηση να βλέπεις από ψηλά όλη την περιοχή του Ζαγορίου που βρίσκεται κάτω και πέρα από το βουνό.
Η επιστροφή μπορεί να μην έχει την ένταση της ανάβασης αλλά έχει τα χρώματα και τις εικόνες ενός υπέροχου φθινοπωρινού ηλιοβασιλέματος.
Ένας αποχαιρετισμός στις μαγικές κορφές της Τύμφης.
Κάθε βήμα της διαδρομής αφήνει μια αίσθηση δέους και σύνδεσης με το τοπίο, ενώ το φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα υπόσχεται μια επιστροφή σε αυτό το μοναδικό μέρος.
Το σπίτι της γιαγιάς
Ένα καταφύγιο μικρό, μια ζεστή φωλιά γεμάτη φιλοξενία, ένα σπιτάκι μικρό, όμως από το πρώτο λεπτό που πλησίαζα, αισθανόμουν την γλυκιά θαλπωρή του σπιτιού, των ανθρώπων που έζησα και μεγάλωσα κοντά τους, αυτούς που αισθανόμουν πως με αγαπούσαν, αυτούς που με μάθαιναν τη ζωή, που προσπαθούσαν να μου δείξουν τη ζωή με τα δικά τους μάτια! Κάθε φορά που περνούσα αυτό το κατώφλι με έπαιρναν οι μυρωδιές στην συντροφιά τους! Αισθανόμουν να με σηκώνουν ψηλά, να στροβιλίζομαι απαλά στον αέρα, σαν να μου λένε το καλώς ήρθες με τον δικό τους τρόπο. Τα φρεσκοψημμένα ψωμάκια αναμεμειγμένα με το άρωμα από το γλυκό του κουταλιού της γιαγιάς!
Αυτό το γλυκό! Ήταν στην σκέψη μου κάτι σαν βραβείο όταν ήμουν «καλό και ήσυχο παιδάκι» ή όταν ένα Κυριακάτικο απογευματάκι αποτελούσε μια γλυκιά ευχαρίστηση μετά το γεύμα, ή μετά το παιχνίδι πολλές φορές! Ξέρετε, ακόμα και οι γιαγιάδες έχουν ανάγκη να ακούσουν: Τι υπέροχο είναι, το καλύτερο γλυκό που υπάρχει γιαγιάκα!
Φυσικά, εκείνη έγνεφε το κεφάλι με έναν τρόπο, σαν να ήθελε να πει, «Καλά τώρα! Το ξέρω»
Η γιαγιά κρυφογελούσε! Αυτό το σπιτάκι που γέμιζε γέλια, παιχνίδι και ανεμελιά, είχε υπέροχες κρυψώνες για να μην «σε βρίσκανε” τόσο εύκολα όταν κρυβόσουν! Είχε κήπο πολύ όμορφο που οι προσπάθειες να κρατηθεί σε καλή κατάσταση ήταν αρκετές! Μια τεράστια ελιά που απλωνόταν περήφανη σαν φύλακας του κήπου, είχε τα καλύτερα σημεία για παιχνίδι. Δυστυχώς για αυτόν τον κήπο, τον αγαπούσε και η μπάλα που ξέφευγε από το παιχνίδι και έτρεχε κοντά στα λουλούδια συνήθως! Καμιά φορά, έσπαζε και κάτι, σπουδαία πράγματα! Μπροστά στη χαρά, τι αξία έχουν; Οι μεγάλοι βέβαια είχαν άλλη γνώμη…
«Αυτό το σπιτάκι κάποτε αδειάζει, κάποτε οι άνθρωποι αλλάζουν τόπο, αλλάζουν ζωή, όλη η ζωή μας αλλάζει. Κάθε τι που έχουμε δεν θα είναι για πάντα, ούτε και εμείς θα είμαστε ίδιοι παντοτινά…Αυτό το σπιτάκι όμως παραμένει στην καρδιά μας, βρίσκεται εκεί για να μας εφοδιάζει με γλυκιές αναμνήσεις, είναι η παρακαταθήκη της ζωής μας, όλοι οι δικοί μας άνθρωποι μέσα σε αυτό, μέσα στη ψυχή μας. Η χαρά συνεχίζεται, η ζωή μας αλλάζει, αλλά πάντα υπάρχει αυτή η γωνίτσα που μας περιμένει για να φάμε το γλυκάκι μας και να ζήσουμε ανέμελες στιγμές, με την ψυχή μας, γιατί αυτή και μόνο αυτή, είναι παντοτινά μαζί μας…»
Ήρθα και δεν σε βρήκα σήμερα γιαγιά…
Σου αφήνω λίγα λουλουδάκια, το ξέρω πως τα αγαπάς!
Μαριάνθη Μαρία Χαρίτου
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024
Η δύναμη του 90ου Ψαλμού και ο Αγιος Γαβριήλ ο Ομολογητής
Κάθε λέξη του π. Γαβριήλ λειτουργούσε σαν φάρμακο για όλους, λαϊκούς και κληρικούς.
Μια φορά οι μοναχοί που πήγαν να τον δουν, συζητούσαν καθ' οδόν περίπου τα εξής:
«Τι χάρη που έχουν οι μοναχοί και τι σπουδαίο είναι που ξέρουμε τη δύναμη του σταυρού και του 90ού ψαλμού, και μ' αυτά μπορούμε να πολεμάμε το κακό!». Μόλις μπήκαν στο κελί του Γέροντα και τους ευλόγησε, τους είπε με λύπη:
«Παιδιά μου, το πρωί που ξύπνησα, με εμπόδιζαν τα πονηρά πνεύματα. Ήθελα να κάνω το σταυρό μου και δεν μπορούσα. Τα χέρια μου ήταν δεμένα, αλλιώτικα θα τους έδειχνα εγώ! Με έπνιγαν τόσο, που δεν μπορούσα να πω τον 90ό ψαλμό.»
Ο ένας μοναχός ντράπηκε κι έσκυψε το κεφάλι του.
Κι ο π. Γαβριήλ, συνέχισε:
— Αλλά με σκέπασε το έλεος του Θεού και τα πονηρά πνεύματα με άφησαν.
Με αυτόν τον τρόπο ο άγιος δίδαξε τους μοναχούς πως χωρίς το έλεος του Θεού ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταφέρει από μόνος του τίποτα.
Δείτε επίσης :Ο μεγάλος άγιος της Γεωργίας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής († 1995) εδω
ΣΤΕΝΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΛΟΑΤΚΙ+ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Σχιζοφρενικαὶ αἱ θέσεις: «Ὄχι στὴ δικτατορία τῆς φύσης, νὰ εἶσαι ἢ ἄνδρας ἢ γυναίκα». «Ὄχι στὸν προσδιορισμὸ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν φύση ἢ οὐσία Του».
«Ἡ διαστροφὴ τοῦ Θεοῦ, ἕνας θεὸς σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου, ἀναπόφευκτα ὁδηγεῖ στὴ διαστροφὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἑνὸς ἀνθρώπου σύμφωνα μὲ τὴν ἀρρωστημένη θέλησή του».
Γράφει ὁ Λέων Μπράνγκ, θεολόγος
Σίγουρα πολλοὶ συγκλονίστηκαν, διαβάζοντας τὴν ἱστορία τοῦ Jeffrey Younger , ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε στὴν ἱστοσελίδα «lifesitenews.com» τὴν 11η Ὀκτωβρίου 2024 (γιὰ τὴν ἑλληνικὴ μετάφραση βλ. mumdadandkids.gr). Ὁ Jeffrey εἶναι ὀρθόδοξος χριστιανός, ζεῖ στὸ Τέξας καὶ ἀπὸ τὸ 2018 βρίσκεται σὲ δικαστικοὺς ἀγῶνες μὲ τὴν πρώην σύζυγό του, τὴν παιδίατρο Anna Georgoulas, ἡ ὁποία ἔχει βαλθεῖ νὰ ὁδηγήσει τὸν υἱὸ τους James σὲ «μετάβαση φύλου». Ὁ εὐνουχισμὸς καὶ ἡ ἀλλαγὴ φύλου τοῦ τώρα 12χρονου παιδιοῦ ἔχει προγραμματιστεῖ γιὰ τὸν Νοέμβριο 2024.
Ὅταν τὸ παιδὶ ἦταν σὲ ἡλικία 3 ἐτῶν, ἡ μητέρα ἔδωσε στὸ παιδὶ νὰ καταλάβει, ὅτι ἀγαπάει περισσότερο τὰ κορίτσια ἀπὸ τὰ ἀγόρια, ἄρχισε νὰ τοῦ φέρεται σὰν κορίτσι καὶ νὰ ἀσκεῖ ψυχικὴ βία στὸ παιδί, κλείνοντάς το μόνο του σὲ δωμάτιο καὶ λέγοντάς του ὅτι «τὰ τέρατα τρῶνε μόνο ἀγόρια». Κρυφὰ ἀπὸ τὸν πατέρα τὸν εἶχε γράψει στὸ σχολεῖο ὡς κορίτσι μὲ τὸ ὄνομα Luna. Σὲ μία δίκη τὸ 2019 κατόρθωσε ὁ Jeffrey νὰ ἐξασφαλίσει ὅτι χωρὶς τὴ δική του συναίνεση δὲν μποροῦσε νὰ γίνει ἀλλαγὴ φύλου στὸ παιδί. Ὡστόσο ὁ δικαστὴς ἐπέβαλε καὶ στὶς δύο πλευρὲς νὰ ἀποφύγουν ὁποιαδήποτε δημοσιοποίηση τῆς ὑπόθεσης. Μὲ δικαστικὴ ἀπόφαση τὸν Αὔγουστο τοῦ 2020 ἡ μητέρα πέτυχε νὰ ὑποχρεωθεῖ ὁ Younger νὰ ἀναλάβει τὰ ἔξοδα τῆς συμβουλευτικῆς στήριξης τοῦ παιδιοῦ ὑπὲρ τῆς μετάβασης φύλου, νὰ λάβει ἐπίσημα τὸ δικαίωμα, νὰ στείλει τὸν James ὡς Luna στὸ σχολεῖο, νὰ πάρει τὴν ἀποκλειστικὴ ἐπιμέλεια τοῦ παιδιοῦ χωρὶς ὅμως τὸ δικαίωμα τῆς μονομερῆς ἀπόφασης γιὰ τὴν χημικὴ καὶ χειρουργικὴ ἀλλαγὴ φύλου.
Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ Georgulas μετακόμισε μὲ τὸν James στὴν Καλιφόρνια, ἡ ὁποία εἶναι γνωστὴ ὡς πολιτεία ποὺ εὐνοεῖ τὶς τρὰνς μεταβάσεις. Ἡ προσφυγὴ τοῦ Younger τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2023 στὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τοῦ Τέξας μὲ στόχο τὴν ὑποχρεωτικὴ ἐπιστροφή τους στὸ Τέξας δὲν εἶχε ἐπιτυχία. Τοὺς ἐπιτράπηκε ἡ παραμονὴ στὴν Καλιφόρνια, στὴν ὁποία τώρα ἡ Georgulas ζήτησε δικαστικῶς νὰ ἀρθεῖ τὸ δικαίωμα τοῦ πατέρα τοῦ παιδιοῦ νὰ σταθεῖ ἐμπόδιο στὴν ἀλλαγὴ φύλου τοῦ υἱοῦ του. Καὶ μὲ τὴ στήριξη ποὺ ἔχει (5 δικηγόρους καὶ 5 ἐμπειρογνώμονες) ἡ πιθανότητα νὰ τὸ πετύχει ἀνθρωπίνως εἶναι μεγάλη. Διότι στὴ Καλιφόρνια ἔχει ψηφιστεῖ νόμος, ὁ ὁποῖος τὴν τυχὸν ἄρνηση ἐκ μέρους τῶν γονέων νὰ παραχωροῦνται ὁρμόνες ἀντίθετου φύλου, ἀναστολεῖς ἐφηβείας καὶ νὰ γίνουν χειρουργικὲς ἐπεμβάσεις «μετάβασης» φύλου ὁρίζει ὡς μία μορφὴ «κακοποίησης καὶ ἐγκατάλειψης παιδιῶν». Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 2024 ἔχει ὁριστεῖ ὡς ἡμέρα τῆς δίκης, στὴν ὁποία ἀναμένεται νὰ ληφθεῖ ἡ τελεσίδικη ἀπόφαση γιὰ τὸ παιδί.
Στὴν ἀνάγνωση αὐτῆς τῆς ἱστορίας κυριολεκτικὰ προκαλεῖ ἡ μὲ μανία ἐπιμονὴ τῆς μητέρας νὰ ὁδηγήσει τὸ ἀγόρι της τῶν 12 ἐτῶν στὸν εὐνουχισμό, προκειμένου τὸ παιδὶ νὰ προσεγγίσει σωματικὰ τὴ δική της ἐπιθυμητὴ εἰκόνα τοῦ κοριτσιοῦ. Προφανῶς τὸ ἴδιο τὸ παιδὶ σὲ αὐτὴ τὴν μικρὴ ἡλικία εἶναι ἐπιρρεπές, ἢ καλύτερα νὰ ποῦμε, μετατρέπεται σὲ θῦμα τῶν ἐπιλογῶν τῆς μητέρας καὶ τῶν εἰδικῶν ποὺ τῆς συμπαραστέκονται. Ἐκπλήττει ἐπίσης ἡ νομοθεσία, ἡ ὁποία τόσο σκανδαλωδῶς προωθεῖ τὴ ΛΟΑΤΚΙ+ ἀτζέντα καὶ εὐνοεῖ ἐπεμβάσεις, οἱ ὁποῖες πολλὲς φορὲς δὲν εἶναι πιὰ ἀναστρέψιμες. Ὅπως δείχνουν οἱ ἔρευνες, οἱ ἐπεμβάσεις αὐτὲς ὄχι μόνο δὲν βοηθοῦν οὐσιαστικὰ στὴ περίπτωση τῆς σύγχυσης φύλου, ἀντίθετα συχνὰ τὴν ἐπιδεινώνουν καὶ ἐπίσης δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ἀποτρέπουν τὴν αὐξημένη τάση γιὰ αὐτοτραυματισμὸ τοῦ σώματος καὶ αὐτοκτονία. Ἄλλωστε ἡ δυσφορία φύλου σὲ 80 % τῶν περιπτώσεων, πάλι σύμφωνα μὲ τὶς ἔρευνες, μέχρι τὸ τέλος τῆς ἐφηβείας διορθώνεται μόνη της ἤ θεραπεύεται μὲ ψυχολογικὴ καὶ κυρίως ποιμαντικὴ βοήθεια, ὅταν πρόκειται γιὰ χριστιανούς.
Πῶς ὅμως δημιουργεῖται αὐτὴ ἡ μανία, πῶς ἐξηγεῖται ἡ τόσο εὐνοϊκὴ νομοθεσία (τὸ εἴδαμε πρὶν ἀπὸ κάποιους μῆνες καὶ στὴ χώρα μας μὲ τὸ νέο νόμο γιὰ τὸν γάμο τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου καὶ τὴ καθιέρωση τῆς νέας ἀντίληψης γιὰ τὴν οἰκογένεια); Μεγάλο μερίδιο φυσικὰ ἔχουν οἱ οὕτως λεγόμενοι εἰδικοί, στοὺς ὁποίους ἀναφερθήκαμε ἤδη παραπάνω. Πρόκειται γιὰ ὁλόκληρο λόμπι, γιὰ ἕνα πανίσχυρο ἰδεολογικὸ κίνημα μὲ χρηματοδότηση ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων σὲ ὅλο τὸν κόσμο, πρόκειται γιὰ τὴν ἰδεολογία τῶν φύλων. Μία ἐκ τῶν βασικῶν ἐκφραστῶν τῆς ἰδεολογίας τῶν φύλων εἶναι ἡ πολυβραβευμένη Judith Butler, ἡ ὁποία τὸ 1990 στὸ βιβλίο της «Gender Trouble – Feminism and the Subversion of Identity Identity» (κυκλοφορήθηκε στὰ Ἑλληνικὰ τὸ 2009 ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ἀλεξάνδρεια μὲ τὸν τίτλο: «Ἀναταραχὴ φύλου. Ὁ φεμινισμὸς καὶ ἡ ἀνατροπὴ τῆς ταυτότητας»). Σύμφωνα μὲ τὴ συγγραφέα τὸ βιολογικὸ φῦλο εἶναι φαντασίωση, διότι μόνο ἡ τόσο συχνὴ ἀναφορά, ὅτι εἴμαστε ἢ ἄνδρες ἢ γυναῖκες, μᾶς κάνει νὰ τὸ πιστεύουμε. Ἤδη βέβαια στὸ σημεῖο αὐτὸ γίνεται ἔκδηλη ἡ διαστροφὴ τῆς πραγματικότητας ἐκ μέρους τῆς συγγραφέα, ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀντιλαμβάνονται ἄμεσα τὴν πραγματικότητα τοῦ φύλου ἐξαιτίας τῶν συγκεκριμένων σωματικῶν χαρακτηριστικῶν. Ἐπὶ πλέον γίνεται καὶ διαγραφὴ τῶν ἐπιστημονικῶν δεδομένων, π.χ. τοῦ χρωμοσωματικοῦ φύλου, τῶν διαφορῶν ποὺ ἀπὸ τὰ μέσα τῆς κύησης διαμορφώνονται στὸν ἐγκέφαλο κ.ἄ.
Ἡ παραπάνω θεώρηση τῆς Butler, ὅτι δηλαδὴ τὸ βιολογικὸ φῦλο εἶναι φαντασίωση, στοχεύει προφανῶς στὸ νὰ δικαιώσει σὲ ἀπόλυτο βαθμὸ τὴν ἀνθρώπινη ἐπιθυμία καὶ θέληση, ὅσο ἀρρωστημένες καὶ νὰ εἶναι. Ἰδεολογικὰ ἐνδύει αὐτὴ τὴ δικαίωση τοῦ ἀρρωστημένου «Θέλω» τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν μανδύα τοῦ ἐλεύθερου αὐτοπροσδιορισμοῦ. Ἀλλὰ τὸ φῦλο, ὅπως εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό, δὲν ἐμπίπτει στὸν αὐτοπροσδιορισμὸ τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτὸ ἡ συγγραφέας εἰσάγει τὸν ὅρο δικτατορία τῆς φύσης, ἀπὸ τὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ἀπαλλαγεῖ μὲ τὸ λεγόμενο κοινωνικὸ φῦλο. Ἀκριβῶς ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι τὸ φῦλο τῆς ἐπιλογῆς του, τὸ θεωρεῖ ὡς μόνο πραγματικὸ φῦλο τοῦ ἀνθρώπου. Ἑπομένως καλεῖ ὡς νέος Μεσσίας τὸν κάθε ἄνθρωπο, νὰ διαστρέψει τὴν πραγματικότητα τοῦ φύλου, τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς καὶ Δημιουργὸς ὅλης τῆς κτίσης δίνει σὲ κάθε δημιούργημά του γιὰ τὴν ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ἀποτελεσματικὴ καλλιέργεια καὶ ὁλοκλήρωσή του. Τελικά, μόνο μὲ τὴν ἀνταπόκριση τοῦ ἀνθρώπου στὸ μεσσιανικό της κήρυγμα πρόκειται, σύμφωνα μὲ τὴν Butler, νὰ φθάσει σὲ μία ὁλοκληρωμένη ἐλευθερία πέρα ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῆς φύσης. Μόνο, ἀκολουθώντας αὐτὴ τὴν πορεία, πρόκειται νὰ προσμετρηθεῖ σὲ μία νέα, «ἀνώτερη» ἀνθρωπότητα. Διότι στὴν κατάσταση αὐτὴ ὑπερβαίνει τὰ «φανταστικὰ» βιολογικὰ δεδομένα τῶν δύο φύλων καὶ μεταβαίνει στὴν «ὄντως πραγματικότητα» τῶν πολλῶν φύλων, ἀντίστοιχων στὸν ἀριθμὸ τῶν σεξουαλικῶν ἐπιλογῶν τῶν ἀνθρώπων (π.χ. ὁμοφυλικός, λεσβία, ἀμφιφυλικός, διαφυλικός, μεσοφυλικός, οὐδέτερος ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο σεξουαλικά). Οἱ ἔννοιες τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας, φυσικά, ἀλλάζουν ριζικὰ περιεχόμενο σὲ αὐτὴ τὴν «ἀνώτερη» ἀνθρωπότητα. Ὀφείλουν ὡς θεσμὸς νὰ ἰσχύουν γιὰ ὅλες τὶς παραπάνω νοητὲς μορφὲς σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καὶ ταυτότητας φύλου. Ἡ οἰκογένεια πρέπει νὰ ὁρίζεται πλέον ὡς ἡ προσωρινὴ συσχέτιση ἀτόμων ὅλων αὐτῶν τῶν ταυτοτήτων, ὅπου τὰ παιδιὰ δὲν συλλαμβάνονται πλέον, ἀλλὰ σχεδιάζονται καὶ ἐκτρέφονται μὲ τὴν βοήθεια τῆς ἀναπαραγωγικῆς ἰατρικῆς, μέσῳ τραπεζῶν σπέρματος, παρενθετικῆς μητρότητας (δηλ. γυναικῶν ὑποβαθμισμένων σὲ γεννητικὲς μηχανές), γενετικῆς τροποποίησης κ.ἄ.
Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀνταπόκριση, ἰδίως τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν, σὲ αὐτὴ τὴν νέα θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου καὶ σὲ αὐτὴ τὴ νέα προοπτικὴ τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ὅπως φαίνεται, κερδίζει ὅλο καὶ περισσότερο ἔδαφος. Στὴν Ὁλλανδία, ποὺ ἔχει τὴν πρωτιὰ στὴν Εὐρώπη στὴν καθιέρωση τοῦ νομικοῦ πλαισίου ὑπὲρ τῆς κατάργησης τῆς, ὅπως ὀνομάζεται, ρατσιστικῆς διάκρισης εἰς βάρος τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, περίπου τὸ 18 % τῶν ἀνθρώπων αὐτοπροσδιορίζονται ὡς μέλη τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Τὸ ποσοστὸ αὐτὸ ὑπολογίστηκε σύμφωνα μὲ μία πρόσφατη ἔρευνα μεταξὺ περισσότερων ἀπὸ 182.000 κατοίκων τῆς χώρας, (βλ. capital.gr).
Ποιὰ ὅμως θεολογία θὰ μποροῦσε νὰ στηρίξει καὶ νὰ παρέχει ἕνα ἰσχυρὸ θεμέλιο σ’ αὐτὸν τὸν νέο μεσσιανισμὸ τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας; Προφανῶς οἱ ἰδεολογικὲς θεωρήσεις τῆς πραγματικότητας δὲν ἐμφανίζονται αἰφνιδιαστικὰ στὴν ἱστορία. Ἀκριβῶς προσαρμοσμένη στὴν ἀνθρωπολογία αὐτὴ εἶναι ἡ λεγομένη μεταπατερικὴ θεολογία. Ἄλλωστε στοὺς θεολόγους αὐτοῦ τοῦ χώρου, τοὺς μοντέρνους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας, παρατηρεῖται μία ἰδιαίτερη ἀνοικτότητα καὶ ἕνας ἐναγκαλισμὸς αὐτοῦ τοῦ κινήματος. Εἶναι ὄντως ἐντυπωσιακὲς οἱ συμπτώσεις θεολογίας καὶ ἀνθρωπολογίας. Σὲ αὐτὴ τὴν μεταπατερικὴ θεολογία πρόκειται, ὅπως λέει ἤδη ὁ ὅρος, γιὰ κάτι ριζικὰ νέο ποὺ ξεπερνάει καὶ ὑπερβαίνει προφανῶς τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κ. Γεώργιος Καραλῆς, εἰδικὸς στὰ θέματα αὐτά, μάλιστα ἀπεκάλεσε αὐτὴ τὴν νέα θεολογία, ποὺ διαμόρφωσε κυρίως ὁ Ἰωάννης Ζηζιούλας, Μητροπολίτης Γέρων Περγάμου, ποὺ ἀπεβίωσε στὶς 2 Φεβρουαρίου τοῦ 2023, ὡς «κοσμοϊστορική». Πρόκειται βέβαια γιὰ μία πολὺ ἀρνητικὴ καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνη «θεολογία», τόσο στὴν Τριαδολογία, ὅσο καὶ στὴν Χριστολογία καὶ Ἐκκλησιολογία. Θὰ μποροῦσε νὰ λεχθεῖ, ὅτι τινάζει τὴν πατερικὴ Τριαδολογία, Χριστολογία καὶ Ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία θεμελιώνεται στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, κυριολεκτικὰ στὸν ἀέρα. Ἐμεῖς ἐδῶ θὰ περιοριστοῦμε σὲ κάποια λίγα στοιχεῖα ποὺ φανερώνουν τὸν παραλληλισμὸ τῆς ἀνθρωπολογίας τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας κυρίως μὲ τὴν Τριαδολογία τοῦ Σεβασμιώτατου Περγάμου. Ὅποιος ἐνδιαφέρεται νὰ πάρει μία γεύση τῶν πολὺ σοβαρῶν προεκτάσεων αὐτῆς τῆς λεγομένης μεταπατερικῆς θεολογίας, ἂς διαβάσει τὸ ἐξαιρετικὸ ἄρθρο τοῦ κ. Καραλῆ μὲ τίτλο «Ζηζιούλας τοῖς οἰκείοις συντέθνηκε δόγμασι» στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο τῆς 7ης καὶ 14ης Φεβρουαρίου 2023.
Ὁ Σεβασμιώτατος Περγάμου ποὺ ἔχει ἐπηρεαστεῖ ἔντονα ἀπὸ τὸν Γερμανὸ φιλόσοφο Heidegger θεωρεῖ κάθε λογικὴ φύση νὰ ὑποκύπτει ἀπαραιτήτως στὸν ἀναγκασμὸ καὶ ἄρα στερεῖται ἐλευθερίας. Ἐὰν τὸ μεταφέρουμε στὸν Θεό, καὶ ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴ φύση του ἐξαναγκάζεται νὰ εἶναι ἀγαθός, μακρόθυμος κ.ἄ. Αὐτὸ ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ταιριάζει στὸν Θεό. Συνεπῶς, προκειμένου νὰ ξεπεραστεῖ αὐτὸς ὁ ἐξαναγκασμός, ὁ Ζ. μεταφέρει τὴν ἐλευθερία καὶ ἡ θέληση στὰ πρόσωπα τῆς Θεότητας καὶ κυρίως στὸν Πατέρα ὡς πηγὴ τῆς Θεότητας. Τὸ πρόσωπο λοιπὸν ὁρίζεται ὡς πηγὴ ἐλευθερίας καὶ κάθε ἀρετῆς καὶ ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι, ὅπως λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ἡ κοινὴ φύση ἢ οὐσία τοῦ ἑνὸς Θεοῦ. Βλέπουμε μία ἀπόλυτη ἀντιστοιχία μὲ τὴν ὁλοκληρωμένη ἐλευθερία ποὺ ὑπόσχεται ἡ Butler, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ξεφεύγει ἀπὸ τὴ δικτατορία τῆς φύσης. Γιὰ τὸν Θεὸ τοῦ Ζ. σημειώνει χαρακτηριστικὰ ὁ κ. Καραλῆς, ὅτι τὸ κάθε πρόσωπο προηγεῖται ὀντολογικὰ ἀπὸ τὴν φύση. Ἔτσι «ὁ ἕνας Θεὸς δὲν εἶναι ἡ μία οὐσία, ἀλλὰ ὁ Πατήρ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ αἰτία τῆς γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Πνεύματος… Ὁ Θεὸς λοιπὸν δὲν εἶναι ἀναγκασμένος ἀπὸ τὴν φύση του νὰ εἶναι Θεός, διότι τὸ πρόσωπο τοῦ Πατρὸς ἐλεύθερα ἀποφασίζει νὰ εἶναι Θεός, νὰ ἔχει δηλαδὴ αὐτὴ τὴν φύση. Ἑπομένως ἡ φύση ἐκπηγάζει ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Πατρός», ὅπως καὶ ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ κάθε μέλους τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας πηγάζει ἡ φύση του, ἢ καλύτερα νὰ ποῦμε, τὴ διαμορφώνει ἀκριβῶς ἔτσι, ὅπως τὴν ἐπιθυμεῖ σύμφωνα μὲ τὸν σεξουαλικό του προσανατολισμό.
Καὶ συμπεραίνουμε: Ἡ μεταπατερικὴ θεολογία τοῦ Σεβασμιώτατου Ζηζιούλα εἶναι μία φανταστικὴ θεολογία, δηλ. φαντάζεται τὸν Θεὸ σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες του, ἐνῷ ἡ θεολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι ἐμπειρικὴ θεολογία, ἔπαθαν τὰ Θεῖα, γνώριζαν τὸν Θεὸ ἀπὸ τὰ βιώματά τους. Γι’ αὐτὸ καί, ἀντίθετα μὲ τοὺς αἱρετικούς, συμφωνοῦν σὲ αὐτὰ ποὺ διδάσκουν γιὰ τὸν Θεὸ διαχρονικά. Μία θεολογία σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες μας γιὰ τὸ Θεό, ἀλλοιώνει τὴν πραγματικότητα τοῦ Θεοῦ, δημιουργεῖ ἕνα εἴδωλο τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο παρατηροῦμε στὴν ἀνθρωπολογία τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, ἀλλοιώνει τὸν ἄνθρωπο σύμφωνα μὲ ὅ,τι ἐπιθυμεῖ ὁ καθένας στὴν φαντασίωση τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἑπομένως ταιριάζει αὐτὴ ἡ φανταστικὴ ἀνθρωπολογία ἀπόλυτα στὴν φανταστικὴ μεταπατερικὴ θεολογία. Κανονικὰ οἱ θιασῶτες τῆς τελευταίας θὰ ἔπρεπε στὴν ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα νὰ τιμοῦν ἰδιαίτερα τὴ γνήσια καὶ ἰδανικὴ ἔκφραση τῶν θεολογικῶν τους πεποιθήσεων.
orthodoxostypos.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
