Δρ. Γιώργος Πιπερόπουλος Δρ. Γιώργος Πιπερόπουλος, Αρθρογράφος
Έχω ζήσει στις εποχές, που δεν είχε εισβάλει στα σπίτια μας η τηλεόραση, τότε που μπορεί όπως και σήμερα να ήμασταν οικονομικά «φτωχοί» αλλά φροντίζαμε ως «κόρην οφθαλμού» σε πανελλαδικό επίπεδο, μια έννοια πολύτιμη, τώρα πια δυσεύρετη στην Ελλάδα...την «Τσίπα»!
Επρόκειτο για την αίσθηση που υπήρχε στο συλλογικό θυμικό ότι οι άλλοι θα μας σέβονται εφόσον και εμείς φροντίζουμε με την συμπεριφορά μας να μην χάσουμε την αξιοπρέπειά μας και «Ξετσιπωθούμε…».
Εχω υπάρξει πολλές φορές στα ραδιοτηλεοπτικά «παράθυρα και μπαλκόνια» έπαψα όμως μετά και το καλοκαίρι του 2010 και κυρίως μετά την «επίσκεψη» της «τρόικας» ή αλλιώς των «θεσμών», συνειδητοποιώντας ότι η συμμετοχή μου έδινε «άλλοθι» σε παρουσιαστές και προγράμματα την ώρα που η Ελλάδα βυθιζόταν γοργά στο δράμα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής απαξίωσης και του μηδενισμού κλασικών αξιών και αρχών που ήταν ανέκαθεν χαρακτηριστικά μας.
Διαπίστωσα ότι δεν βοηθούσε σε τίποτε η συμμετοχή μου σε αυτά τα προγράμματα. Η ουσία το περιεχόμενο και ο «λόγος», όχι μόνο στην ελληνική αλλά στην παγκοσμιοποιημένη πλέον «τηλεοπτική δημοκρατία», δίνουν τη θέση τους στο περίβλημα, στο επιδερμικό, στην εικόνα. άλλοι λαοί να μην νοιάζονται τόσο για αυτές τις μεταλλάξεις, αλλά εμάς εδώ στην χώρα κοιτίδα του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της λογικής, έπρεπε να μας πειράζει καθώς το πρόβλημα δεν είναι η δημοκρατία, το πρόβλημα έγκειται στις δομές της δημοκρατίας και στο ρόλο της υπερδύναμης, που λέγεται τηλεόραση.
Από όλους εμάς που ασχολούμεθα με τις επιστήμες της συμπεριφοράς χρειάζεται να αποδοθεί ορθά η εκπληκτική δύναμη της σύγχρονης τηλεόρασης στην άσκηση όχι της συνειδητής, αλλά κυρίως της υποδόριας, της υποσυνείδητης, επίδρασής της στην καθιέρωση προτύπων συμπεριφοράς προς μίμηση και ταύτιση για τα παιδιά που στέκονται ευάλωτα και εύπλαστα μπροστά στους δέκτες και για μας τους μεγάλους, που έχουμε σχεδόν συστηματικά οδηγηθεί στην αποδοχή της ψεύτικης «εικονικής πραγματικότητας» με την αποκρυστάλλωση μιας πολύ στρεβλής αντίληψης της…πραγματικότητας!
Πριν σαρώσει τα ΜΜΕ η τηλεόραση οι τέσσερις δημοκρατικές εξουσίες ήταν ευδιάκριτες:
Η Νομοθετική νομοθετούσε, η εκτελεστική εφάρμοζε, η δικαστική ήλεγχε και ο Τύπος, κυρίαρχα οι εφημερίδες, όταν εντόπιζε πρόβλημα, έψαχνε τις ιδιαιτερότητές του, απεκάλυπτε πτυχές κρυμμένες επιτήδεια, πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή γαργαλιστικές δίνοντας στους αναγνώστες υλικό για σχολιασμούς υπέρ και κατά!…
Σήμερα στην Ελλάδα δεν διαβάζουμε, κοιτάμε τηλεόραση η οποία δεν προσπερνά, αλλά μένει στην επιδερμίδα, δίνοντας με έγχρωμη εικόνα στο ρεπορτάζ ανατριχιαστικές διαστάσεις, όπου κυρίαρχος μοιάζει να είναι ο νόμος της ζούγκλας και η δύναμη της διείσδυσης του τηλεοπτικού φακού σε σημεία όπου ακόμη και τα εξειδικευμένα τμήματα της ΕΥΠ και της Ελληνικής Αστυνομίας δεν έχουν φτάσει…
Που αρχίζει και πού τελειώνει ο ρόλος της κάθε μιας από τις τέσσερις κάποτε διακριτές εξουσίες;
Με ποιες αξίες λειτουργούμε εμείς και με ποιες πρέπει να λειτουργούν οι δημοσιογράφοι της Τηλεόρασης όταν αισθάνονται ότι το καθήκον στην αλήθεια και την κοινωνία τους καλεί να πρωτοτυπήσουν;
Εάν τελικά ένα παιδάκι αναφωνήσει «ο αυτοκράτορας είναι γυμνός» θα του κλείσουμε το στόμα επειδή τα παιδιά δεν πρέπει να κάνουν τέτοιες διαπιστώσεις ή θα θυμηθούμε ότι «από παιδί και από ζαβό μαθαίνεις την αλήθεια»;
Τελικά το κοινωνικό-ψυχολογικό φαινόμενο που λέγεται «πλύση εγκεφάλου» και ο ανεξέλεγκτος «τσαμπουκάς» κάποιων τηλεοπτικών αστέρων και εκπομπών που δεν φαίνεται να σέβονται ούτε τη Δικαιοσύνη θα μας διδάξει κάτι;
Μέχρι τότε απλά θα διαπιστώνουμε ότι ο τηλεοπτικός φακός ανενδοίαστα και καθημερινά θα κάνει κάνει ό,τι θέλει διαμορφώνοντας χαρακτήρες και καταστάσεις σε μια Ελλάδα χωρίς τσίπα.
Έρχεται στην Ελλάδα από τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, για να ξεχειμωνιάσει.
photography by Costea Ionut, Paris
Ένα πρωί , ξυπνήσαμε ..
Και είμαστε σαράντα - πενήντα - εξήντα ++ ..
Συνειδητοποιούμε ότι τα χρόνια πέρασαν ,
αφήνοντας λεπτά σημάδια ,
ρυτίδες στις γωνίες των ματιών ..
Το ρολόι χτυπά , αμείλικτα ,
και νιώθουμε την ανάγκη να ελέγξουμε ..
Σκεφτόμαστε τους ανθρώπους
που πέρασαν από τη ζωή μας ,
εκείνους που νοιάστηκαν για εμάς ,
εκείνους που έφυγαν νωρίς ,
εκείνους που μας έκαναν να γελάσουμε ,
να κλάψουμε , να ονειρευτούμε ..
Ξαναζούμε στιγμές ευτυχίας και μοναξιάς ,
όνειρα που ανατρέφουμε και εγκαταλείπουμε ..
Κάθε ένας χαράζει το δικό του μονοπάτι ,
Τότε καταλαβαίνουμε :
η ζωή είναι φτιαγμένη από φάσεις ,
από κύκλους ..
Κάθε στάδιο είναι μοναδικό ,
με γεύση , άρωμα , πρόσωπα και ιστορίες ..
Μαζεύουμε λοιπόν αναμνήσεις :
ονόματα , πρόσωπα , αγάπες , απογοητεύσεις ..
ΚΑΤΗΦΟΡΙΖΑΜΕ προς το κελλάκι του Ιάγαρι στις Καρυές. Στο καλοπελεκημένο καλντερίμι όλα ήσυχα σαν σε αιωνιότητα ,όταν ξάφνου ακούστηκε απρόσκλητος ένας κυρίαρχος θόρυβος σαν την μπόρα όπου τραντάχτηκαν οι πέτρες .Τα πάντα εσείοντο και λικνίζονταν βίαια, πέτρες ,μάντρες και δέντρα, σαν την πρώτη ανάσταση το Μεγάλο το Σαββάτο το πρωϊ ,πριν την μεγάλη Ανάσταση.
Όλοι τρομαγμένοι και απορημένοι για ετούτο το συμβάν ,μέχρι που ανέβαινε από εκεί ατάραχος και μας καθησύχασε ένας φτωχός Καλόγηρος ,περιφρονεμένος με ‘κατομπαλωμένο αντερί.
-Μην φοβόσαστε τον σεισμό παιδιά. Μας απάντησε άτρομος.Να , για κοιτάχτε στο Ευαγγέλιο .Η ίδια η Ανάσταση του Κυρίου μας ενώ στις Μυροφόρες έδωκε χαρά ,στους φρουρούς των Αρχιερέων έγινε φόβος και τρόμος μέχρι που λιγοθυμήσανε αναίσθητοι στην γη.
Η γη τώρα είναι στένουσα και βοά όπως κοιλοπονά η μάνα πριν αποκτήσει στην αγκάλη το παιδί της. Η γη αναβρυχάται σαν τον παμφάγο Άδη μόλις έλαβε μέσα στα σπλάχνα του τον Θεό.
Το ίδιο και η γη τώρα στης Παναγιάς το Περιβόλι σείεται με έντρομο αναγάλλιασμα λίγο πριν έρθει η έσχατη ημέρα και των ανθρώπων η αναγέννηση. Μα που ανήκουμε άραγες; Με τις Μυροφόρες ή με τους φρουρούς που έλαβαν τα αργύρια ;
π.Διονύσιος Ταμπάκης
Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
Αναμφίβολα ο εκλογικός θρίαμβος του Τραμπ προκάλεσε ανάμικτα συναισθήματα χαράς και λύπης σε ολόκληρο τον πλανήτη, γεγονός, το οποίο υπογραμμίζει την σοβούσα διαίρεση της ανθρωπότητας σε δύο εκ διαμέτρου διαφορετικούς κόσμους ή, ορθότερα, σε δύο «παράλληλα σύμπαντα», που προσπαθούν να στριμωχθούν κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά διάκεινται εχθρικά το ένα προς το άλλο.
 |
Ο διαχωρισμός του παγκόσμιου πληθυσμού σε δύο αντίπαλες παρατάξεις, δηλαδή σε εκείνους που υποστηρίζουν την προώθηση της woke κουλτούρας και σε όσους ασπάζονται τις παραδοσιακές και οικογενειακές αξίες, πυροδοτεί κοινωνικές αντιπαραθέσεις, έντονα πολιτικά πάθη και υποθάλπει τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία. Έτσι όμως, δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής ζωής, όπου η εκλογική νίκη βιώνεται ως επικράτηση επί του μισητού πολιτικού αντιπάλου, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί ζητούμενο η παραγωγή πολιτικής προς όφελος και ικανοποίηση όλων των πολιτών, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, μιας συναινετικά διαμορφωμένης πολιτικής ατζέντας στα κυριότερα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα.
Η εκλογική νίκη του Τραμπ προξένησε ομολογουμένως άφατη θλίψη στους παγκοσμιοποιητές, δηλαδή σε όσους επιδιώκουν εμμονικά την επιβολή του ακραίου μοντέλου νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης, που θα οδηγήσει στην βαθμιαία εξαφάνιση της εθνικής, θρησκευτικής, πολιτισμικής και γλωσσικής ταυτότητας, αλλά και στην σκόπιμη φτωχοποίηση των λαών. Αντιθέτως, σκόρπισε χαμόγελα αισιοδοξίας σε όσους υποστηρίζουν την συγκρότηση ενός πολυπολικού κόσμου, που δίνει έμφαση στην αξία της εθνικής κυριαρχίας και στον αστείρευτο πλούτο των εθνικών πολιτισμών και παραδόσεων.
 |
Η θεαματική επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο θα επιφέρει (και δικαιολογημένα) ένα συντριπτικό πλήγμα στις άφρονες ελίτ του εθνομηδενισμού και του δικαιωματισμού, σηματοδοτώντας σε παγκόσμιο επίπεδο την επιβράδυνση της αρρωστημένης woke ατζέντας, δηλαδή του «αντίχριστου πολιτισμού» της σατανοκίνητης Νέας Εποχής, που επιχειρεί να επιβάλλει στην χειραγωγούμενη ανθρωπότητα την νομιμοποιημένη διαστροφή των λοάτκι, την ολιστική σεξουαλική αγωγή βρεφών, νηπίων και παιδιών, την εμβρυοκτονία ως αναπαραγωγικό δικαίωμα των γυναικών και την «σεξουαλική ρευστότητα» ως μεταμοντέρνα εκδοχή και αέναη άσκηση ισορροπίας μεταξύ του βιολογικού φύλου (sex) και του κοινωνικού φύλου (gender), η οποία θα «κλειδώσει» στην επικράτηση της μετά-ανθρώπινης άφυλης ταυτότητας.
Την ίδια στιγμή, η πρωτοφανής και απροσδόκητη κυριαρχία των ρεπουμπλικάνων σε όλα τα νευραλγικά κέντρα λήψης αποφάσεων (Γερουσία, Βουλή των Αντιπροσώπων, Ανώτατο Δικαστήριο) αναπτερώνει τις ελπίδες όσων πρεσβεύουν ότι ήρθε το «πλήρωμα του χρόνου», ώστε η πολιτική να επανέλθει από τον εκτροχιασμό της προβολής και της διαφήμισης του woke αφηγήματος πάνω στις ράγες του εθνοκεντρισμού και της υπεράσπισης των θεμελιωδών αξιών, δηλ. του έθνους, της θρησκείας και της οικογένειας.
Οι δυτικές κοινωνίες, έχοντας αποθεώσει κάθε έννοια και μορφή αντιδημοκρατικού δικαιωματισμού, εν συνεχεία διολίσθησαν στον κοινωνικό αυταρχισμό της πολιτικής ορθότητας, με αποτέλεσμα την πολιτική και κοινωνική περιθωριοποίηση μιας πολυάριθμης μερίδας πολιτών, εκείνων δηλαδή, που εναντιώνονταν στην δαιμονική ανατροπή της Θεοπαράδοτης ηθικής τάξης, διαφυλάσσοντας τις μακραίωνες εθνικές και θρησκευτικές τους αξίες.
Οι τελευταίοι βρέθηκαν ξαφνικά να βάλλονται πανταχόθεν από τους οπαδούς του κοινωνικού εξτρεμισμού (νεοφιλελεύθερους, ακτιβιστές, τηλεπερσόνες, συστημικούς δημοσιογράφους, Μ.Κ.Ο. κ.λ.π.) ως γραφικοί, ψεκασμένοι και ακροδεξιοί. Επομένως, δικαιολογημένα πανηγυρίζουν σήμερα την εκλογική επικράτηση του Τραμπ, καθώς θεωρούν ότι έχουν σημαντική συνεισφορά στην περιφανή του νίκη, που θα θέσει τέλος στην κοινωνική τους απαξίωση και θα οδηγήσει στην ολική τους επαναφορά στο προσκήνιο της πολιτικοκοινωνικής ζωής, και μάλιστα, δικαιωμένους και περισσότερο ισχυρούς.
Όμως, η σημαντική οπισθοχώρηση ή καλύτερα η αδρανοποίηση του woke αφηγήματος –δεδομένου ότι μεγάλα τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού εξακολουθούν να συνυφαίνουν τον άκρατο και κακώς νοούμενο δικαιωματισμό με την δημοκρατία, την κοινωνική πρόοδο και την συμπερίληψη– δημιουργεί εκ των πραγμάτων ένα εμφανές κενό στην «μακρά αλυσίδα» κρίσιμων αφηγημάτων κοινωνικής χειραγώγησης των πολιτών από τις κυρίαρχες πολιτικοοικονομικές ελίτ.
Η διακυβέρνηση Τραμπ καλείται το συντομότερο δυνατό να υποκαταστήσει το αφήγημα που αποδοκιμάστηκε στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές με ένα άλλο πειστικότερο, λιγότερο συγκρουσιακό και περισσότερο μαζικό και αποδεκτό, πριν προλάβουν οι βρεφοποιημένοι πολίτες να ενηλικιωθούν και κατανοήσουν ότι ο νέος ένοικος του οβάλ γραφείου δεν είναι ο (αυτο)προβαλλόμενος πολιτικός αναμορφωτής της Αμερικής, αλλά η θλιβερή (άλλη) όψη του ιδίου νεοταξίτικου νομίσματος.
 |
Η εκλογή του ρεπουμπλικάνου προέδρου θα σηματοδοτήσει την εσπευσμένη και άνευ σοβαρών κοινωνικών αντιδράσεων μετάβαση της ανθρωπότητας στην αχρήματη κοινωνία των ψηφιακών κρυπτονομισμάτων (ή των ψηφιακών νομισμάτων των Κεντρικών Τραπεζών –CBDC–), την οποία οι πολίτες θα υποδεχθούν χωρίς δεύτερη σκέψη, εμπιστευόμενοι τυφλά τον «χαρισματικό ηγέτη», ο οποίος –αφού επέζησε «θαυματουργικά» από την εναντίον του δολοφονική απόπειρα στην Πενσυλβάνια– αναλαμβάνει την «θεϊκή αποστολή» να εξασφαλίσει την παγκόσμια ειρήνη και να καταπαύσει τις εχθροπραξίες, λυτρώνοντας τον τρομοκρατημένο κόσμο από το χείλος της αβύσσου ενός γενικευμένου πυρηνικού πολέμου και φέρνοντας παντού την τάξη και την ασφάλεια.
(Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε επανειλημμένως δεσμευθεί ότι, μόλις εκλεγεί πρόεδρος, θα συμβάλει αποφασιστικά στον τερματισμό των πολεμικών συγκρούσεων στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή).
Αξίζει να σημειωθεί ότι, πριν παρέλθουν 24 ώρες από την μεγάλη εκλογική επιτυχία του Τραμπ, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης επέδειξε ιδιαίτερη βιασύνη, σπεύδοντας να ευθυγραμμιστεί με τις απόψεις του οικονομικού επιτελείου του νεοεκλεγέντος προέδρου, τονίζοντας μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
«Τα κρυπτονομίσματα είναι μια νέα πραγματικότητα, δεν μπορεί να την αντιμετωπίζουμε με στρουθοκαμηλισμό. Όμως, δεν υπάρχει ο έλεγχος στο βαθμό που θα έπρεπε σε εθνικό και διεθνές επίπεδο»¹.
Μάλιστα, έφθασε στο σημείο να επικρίνει ακόμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση για την καθυστέρηση στην υιοθέτηση του ψηφιακού ευρώ!
Βέβαια, η άντληση προσωπικών δεδομένων σε συνδυασμό με την ευρύτατη κυκλοφορία και χρήση των ψηφιακών (κρυπτο)νομισμάτων θα αποτελέσουν τα δύο πολύτιμα εργαλεία της υπερεθνικής ολιγαρχικής ελίτ, τα οποία θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο, με σκοπό την οικοδόμηση ενός παγκόσμιου τυραννικού καθεστώτος αφόρητου ψηφιακού ελέγχου και επιτήρησης των πολιτών.
 |
Αν και είναι αλήθεια ότι μερικά από τα κρυπτονομίσματα προσφέρουν μεγάλο βαθμό ιδιωτικότητας, εντούτοις το Δίκτυο Καταπολέμησης Οικονομικών Εγκλημάτων του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών απαιτεί από τις ανταλλακτικές επιχειρήσεις κρυπτονομισμάτων να εγγράφονται στον κατάλογο επιχειρήσεων παροχής πίστωσης, προκειμένου να συμμορφώνονται με την νομοθεσία περί άρσης του απορρήτου. Επομένως, οι οικονομικές συναλλαγές που διενεργούνται στις πλατφόρμες των κρυπτονομισμάτων, μπορούν τελικά να εντοπιστούν, μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας blockchain, και ως εκ τούτου η ασφάλεια του απορρήτου των οικονομικών δοσοληψιών αίρεται σε μεγάλο βαθμό.
Όμως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι επενδύουν τις ελπίδες τους στην διακυβέρνηση Τραμπ, αναμένοντας την χαραυγή μιας καλύτερης και φωτεινότερης ημέρας για το σύνολο της ανθρωπότητας, καθώς αδυνατεί όχι μόνο να εμφυσήσει «πνοή ζωής» στον ηθικά και πνευματικά παρηκμασμένο κόσμο, αλλά κρίνεται πολύ πιθανό ότι θα είναι εκείνη που θα τον ωθήσει στον γκρεμό της οριστικής απώλειας, εγκαινιάζοντας την εποχή του παγκόσμιου ψηφιακού ολοκληρωτισμού και αντικαθιστώντας το επαχθές και φθαρμένο αφήγημα της woke ατζέντας με το γρήγορο, εύκολο, ασφαλές και «cool» αφήγημα της αχρήματης κοινωνίας.
 |
Ασφαλώς, η επιδίωξη του ψηφιακού μετασχηματισμού της κοινωνίας και της οικονομίας αποτελεί «κοινό τόπο» όλων των ετερόκλιτων νεοταξίτικων δυνάμεων, αλλά σε περίπτωση εκλογής της Χάρις θα ακολουθείτο μια ηπιότερη πολιτική διαχείρισης της ψηφιακής μετάβασης, ενώ θα έδινε μεγαλύτερη βαρύτητα στην προώθηση της άμβλωσης και στην θεσμική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των διεμφυλικών ατόμων (woke ατζέντα). Αντικρίζοντας κατάματα την πραγματικότητα, διαπιστώνουμε ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στις συμπληγάδες του παράλογου δικαιωματισμού και της ψηφιοποίησης των μετρητών.
Κατά την προσωπική μας εκτίμηση, όσοι πλήττονται από την εκλογική επικράτηση του Τραμπ, έχοντας επενδύσει εκατομμύρια δολάρια στην προώθηση της ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας, στην επιβολή της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, στην βιομηχανία των μεταλλαγμένων τροφίμων και στην εμβολιαστική συμμόρφωση του πληθυσμού «για πάσα νόσο και ασθένεια», κρίνεται πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουν –υπό την νέα αμερικανική διοίκηση– όχι μόνο τις δυσάρεστες συνέπειες μιας απροσδόκητης οικονομικής καθίζησης, αλλά και τον κίνδυνο της στέρησης της προσωπικής τους ελευθερίας εξαιτίας των επαπειλούμενων δικαστικών διώξεων.
 |
Υπό τις συνθήκες αυτές, το επόμενο εξάμηνο προδιαγράφεται ιδιαίτερα κρίσιμο για την πολιτική κατάσταση των Η.Π.Α., δεδομένου ότι τα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που θίγονται και ζημιώνονται σφόδρα από την διακυβέρνηση Τραμπ μπαίνουν στον «πειρασμό» να προκαλέσουν σκόπιμη πολιτικοκοινωνική αποσταθεροποίηση της Αμερικής, εκτρέποντας την νεοεκλεγείσα ηγεσία από την υλοποίηση του κυβερνητικού της προγράμματος.
Συνεπώς, όσοι εναντιώνονται στον νέο ρεπουμπλικάνο πρόεδρο αναζητούν την κατάλληλη ευκαιρία και περίσταση για να ωθήσουν τις Η.Π.Α. και τον κόσμο ολόκληρο στον πόλεμο, στο χάος και στην αταξία, προκαλώντας εμπόλεμες συγκρούσεις και γενικευμένες κοινωνικές ταραχές, προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι. Αλλά επισημαίνουμε εκ νέου ότι, αν ο Τραμπ κατορθώσει να θωρακίσει αποτελεσματικά και γρήγορα την κυβέρνησή του από κάθε εσωτερική απειλή και ενορχηστρωμένη επίθεση, θα εισαγάγει την ανθρωπότητα στην εποχή του παγκόσμιου ψηφιακού φασισμού και της αχρήματης κοινωνίας.
Η Αμερική, υπό την ηγεσία του Τραμπ, θα αποτελέσει την ραχοκοκαλιά του παγκόσμιου ψηφιακού κράτους της Νέας Εποχής, το οποίο θα συνθλίψει κυριολεκτικά κάθε έννοια προστασίας των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προετοιμάζοντας τον δρόμο για την εμφάνιση (ελπίζοντας πάντοτε ότι η Πανσθενουργός Θεία Χάρις θα ακυρώσει τα δαιμονικά σχέδια των Νεοταξιτών) στην Παγκόσμια Ιστορία του «βδελύγματος της ερημώσεως».
Η εκλογική επικράτηση του Τραμπ δεν συμβολίζει την χρυσή εποχή της Αμερικής, αλλά την έναρξη της σκοτεινής εποχής του «θαυμαστού» ψηφιακού κόσμου, που θα οδηγήσει σε μια κοινωνία πνιγηρής συμμόρφωσης και ομοιομορφίας, εξαερώνοντας την ελευθερία της έκφρασης και την ψυχική υγεία των πολιτών.
Κατά την διάρκεια της τετραετούς διακυβέρνησης του Τραμπ θα υλοποιηθούν συγκλονιστικές τεχνολογικές εφαρμογές, οι οποίες θα αφήσουν άφωνη την ανθρωπότητα, επηρεάζοντας αποφασιστικά την οικονομία, την υγεία, την επικοινωνία, την εργασία και την εκπαίδευση δισεκατομμυρίων ανθρώπων, ανατρέποντας εκ βάθρων κάθε γνωστό μοτίβο ζωής.
 |
Η κυριαρχία της Τεχνητής Νοημοσύνης στους τομείς κυρίως της εργασίας, της οικονομίας, των κοινωνικών υπηρεσιών και της δημόσιας διοίκησης, η υποχρεωτική ψηφιοποίηση κάθε είδους συναλλαγής, η ηλεκτρονική ταυτότητα προσώπων, ζώων, κτηρίων και αντικειμένων, το ψηφιακό (κρυπτο)νόμισμα που θα καταργήσει σταδιακά τις εγχρήματες συναλλαγές και το εκούσιο τσιπάρισμα των ανθρώπων, το οποίο θα εμφανιστεί ως εξαιρετική επιλογή διεπαφής μεταξύ του ανθρώπου και του ηλεκτρονικού υπολογιστή (ήδη ο Έλον Μασκ –«λύνει και δένει» μέσα στον Λευκό Οίκο– και η Neuralink προετοιμάζονται πυρετωδώς για την «υλοποίηση του οράματος» της τοποθέτησης εγκεφαλικών εμφυτευμάτων σε ανθρώπους) θα αλλάξουν δραματικά την φυσιογνωμία του κόσμου, προλειαίνοντας το έδαφος για την επιβολή της χειρότερης δικτατορίας όλων των Εποχών, δηλαδή την δικτατορία της αλγοριθμικής ψηφιακής επιτήρησης.
 |
Η υποχρεωτική ψηφιοποίηση κάθε οικονομικής και επαγγελματικής δραστηριότητας θέτει σε κίνδυνο τις βασικές ανθρώπινες ελευθερίες (αφού περιθωριοποιεί αναγκαστικά όσους απορρίπτουν το ψηφιακό μοντέλο ζωής), αποτελώντας σαφές προειδοποιητικό σημάδι της εμφάνισης του «υιού της απωλείας», αλλά αυτό φαίνεται να μη διεγείρει τα πνευματικά αντανακλαστικά των πολιτών, θεωρώντας την εξ αποστάσεως ψηφιακή διεκπεραίωση των συναλλαγών τους ως το βέλτιστο τεχνολογικό επίτευγμα της Πληροφορικής και των Επικοινωνιών.
Οι πολίτες εκλαμβάνουν ως απειλή μόνο την κυριαρχία της woke ατζέντας και την έκρηξη του τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Όμως, ασυγκρίτως μεγαλύτερη απειλή από τον πόλεμο και τον υπερφίαλο δικαιωματισμό αποτελούν η ισοπέδωση των δύο βασικών πυλώνων του πνευματικού πολιτισμού, δηλ. της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας, και η εκούσια υποταγή των πολιτών στο αντίχριστο σύστημα ψηφιακής διακυβέρνησης, που θα επιβάλει την εγκαθίδρυση ενός παγκόσμιου συστήματος παν-οπτικού ελέγχου, επί τη βάσει του οποίου θα καθίσταται εφικτή η αδιάλειπτη ηλεκτρονική παρακολούθηση των ανθρώπων.
 |
Σε κάθε περίπτωση, η υπερεθνική ολιγαρχική ελίτ, έχοντας απλώσει τα νεοταξίτικα πλοκάμια της σε όλα τα κράτη και ελέγχοντας τις αντίπαλες πολιτικές φατρίες θα ωφελείται με την «έξυπνη» εναλλαγή της παγκόσμιας διακυβέρνησης μεταξύ των «δύο αντίθετων πόλων εξουσίας», που θα αποκοιμίζει την διαιρεμένη σε δύο μέρη ανθρωπομάζα, πιστεύοντας αφελώς το κάθε μέρος ότι υλοποιείται το πολιτικό αφήγημα της προτίμησής του, ενώ την ίδια στιγμή θα καλπάζει (χωρίς να το συνειδητοποιεί) προς τα τελικά Έσχατα της Ιστορίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο, σε συμπτυγμένη μορφή, δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», 17/11/2024, σελ. 58.
